ALAN WATT INTERVIEW:
GUEST ON GODBOX CAFÉ
PODCAST
WITH TAMURILE
16 juni 2007
GAST OP GODBOX CAFÉ PODCAST met
TAMURILE
OORSPRONKELIJKE UITZENDING: 16 JUNI
2007 OP GODBOXCAFE.BLOGSPOT.COM
WWW.CUTTINGTHROUGHTHEMATRIX.COM
en www.alanwattsentientsentinel.eu
Tamurile: Ik
ben blij om aan al onze luisteraars aan te kondigen, dat wij het genoegen
hebben Alan Watt terug te verwelkomen. Wij hadden wat technische moeilijkheden,
die een mysterie blijven, maar in plaats van dat als een obstakel te zien, namen
we het als kans, en dit bracht Alan terug bij ons. De verloren 15 minuten
zullen met een volledig extra uur worden gecompenseerd. Ik ben blij te zeggen
dat wij iets negatiefs hebben kunnen ombuigen naar iets positiefs, met de gunst
van Alan. En ik heet je welkom terug, Alan.
Alan: Het
is plezierig terug te zijn.
Tamurile: Het
genoegen is ook aan onze kant, dus het is heel goed dat het wederzijds is. Ik
zou opnieuw willen beginnen, omdat je je eigen podcast hebt, je hebt je eigen
informatiekanaal en ik ben niet van plan dat op te gebruiken. Mijn bedoeling met onze voortzetting van het
gesprek is om een klein beetje meer van de man achter de boodschap te
krijgen.
Toen wij in de eerste poging
tot het voortzetten van onze dialoog ruw afgesneden werden, waren wij gestopt
dat je sprak over het op de radio gaan. Kun je ons een klein beetje meer van de
chronologie geven, zodat wij het vanaf daar kunnen volgen tot waar je nu bent? Betrek
hierbij alsjeblieft ook dat je een muzikale carrière hebt gehad. En ik heb je
muziek gehoord en het is werkelijk prachtig. Kun je dat een klein beetje
toelichten, in termen van, wat deed je overspringen van muziek en wat je daarin
deed, naar wat je hierin deed duiken?
Alan: Ja,
muziek was iets waarin ik van jongs af aan altijd betrokken was. In feite kwam
ik er zo gemakkelijk in terecht dat het voor mij geen werk was om eerlijk te
zijn. Het was zo plezierig en gemakkelijk, de manier waarop het tot me
kwam, dat zelfs wanneer ik ermee bezig was en geld verdiende, het toch niet
leek op werk. Aanvankelijk bestudeerde ik andere dingen enzovoort, en ik heb
een paar dingen die je aan de muur kunt hangen, als ik ooit zou willen, niet
dat ik er om geef. Uiteindelijk maakte ik er mijn carrière van en reisde ik
over het grootste deel van de wereld. Ik merkte de veranderingen op, die in
Groot-Brittannië plaatsvonden, en wetten die doorgevoerd werden. En ging daarna
naar andere landen, misschien de week later, om in die landen dezelfde dingen
op het nieuws te horen. Dat deed me beseffen dat dezelfde wetten in heel Europa
op hetzelfde moment worden doorgevoerd. Geen land denkt echter dat een ander
land het ook doet. Zij denken dat ze allemaal onafhankelijk zijn, omdat de
nieuwslezers nooit het feit vermelden, dat dit Europese wetten zijn, die
in alle landen worden doorgevoerd.
Dus het was gemakkelijk om
te zien dat er een vorm van een gelijkmakings proces in het rechtssysteem aan
de gang was in die tijd. Het gebeurde ook met het economische systeem
natuurlijk. En zij vertellen het publiek de hele tijd dat het alleen met handel
en commercie te maken heeft. Elke student economie weet, dat de wetten van een
land, alle wetten van een land, rechtstreeks tot al het strafrecht, rond het
economische systeem draaien. Dus je kunt niet een economisch systeem soort-van
integreren en daarbij je soevereiniteit behouden. Dat was duidelijk. Ik wist
dat er tegen hen gelogen werd.
Toen kreeg ik iemand te
spreken, want na grote show of concerten -ik speelde alle soorten muziek, want
ik schreef ook muziek en verkocht veel muziek, ik speelde van folk tot rock,
tot wat verder, en zelfs af en toe klassiek in mijn eentje, in grote
concertzalen-. Soms werd je teruggevraagd om te spelen bij politici thuis, in
andere landen na shows. Zij zeiden vaak kleine dingen tegen je terwijl ze op
een bepaalde manier naar je keken en je bijna analyseerden, en zij voelden je
uit.
Het was pas later, dat deze
dingen naar je terug kwamen, als “wat zei deze persoon eigenlijk tegen me?”
Eén van hen in Noorwegen was een vrouw op een hoge positie in het parlementaire
systeem daar. Ze werkt nu voor de Verenigde Naties.
Tamurile:
Geen verrassing daar, ben ik zeker.
Alan: Ja,
en ik herinner me, dat zij vreemde dingen zei over realiteit die met cultuur te
maken had - omdat ik in die business zat. Het is cultuur creatie. De meeste
mensen kijken er niet op die manier naar, maar dat is wat het is. En ik wist
natuurlijk al, door het ontmoeten van verschillende managers en arrangeurs en
mensen, dat er een gebonden systeem binnen het muzieksysteem was van wat zij
vanaf de top wilden.
Zij zetten zelfs een
geruchten molen op, waar zij suggesties vanaf de top voor formats van liedjes
gaven, die in de nabije toekomst waarschijnlijk gewild zouden zijn. Er werden
kleine politiek correcte dingetjes in opgenomen, die bij de schrijvers
terechtkwamen. Dus je wist dat er ook een politiek programma aan het werk was.
Soms kon je het omzeilen, afhankelijk van hoe voorzichtig je de woorden in een
lied in elkaar zette. De meeste musici gaan erin mee. Veel van de muziek wordt
in de studio herschreven door beroeps. Dan worden de bands gemaakt, die hits
worden of sterren, omdat de elite besloten heeft dat dát is wat zij willen
pushen.
Nochtans, zij sprak
hierover, deze politica. En zij vermeldde het feit dat de meeste mensen niet
weten, dat zij geen soevereiniteit hebben gehad sinds het handvest van de
Verenigde Naties aan het einde van de Tweede Wereldoorlog ondertekend werd. Het
was de eerste keer dat ik hoorde, dat er een parallelle overheid aan het werk
was, die niet door de mensen werd gekozen. Ik verzamelde deze dingen terwijl ik
verder ging en hoorde andere mensen in machtige posities dezelfde dingen
zeggen.
Tamurile:
Nu, deelde zij dit met je om te kunnen bepalen of je gemanipuleerd zou kunnen
worden?
Alan: Ik
heb dit vaak meegemaakt. Ik bedoel, zelfs toen ik beurzen aangeboden kreeg en
mensen van de Ivy League Colleges of Universiteiten van Londen naar me toe
kwamen. Niet één keer. Als je nee zei bleven ze komen om je te overtuigen mee te
komen. Ik wist dat zij je werkelijk analyseerden. Het was niet alleen een
gesprek. Zij voelden je uit om te zien waar je bent. Zie, de meeste mensen,
hier is het, ik denk niet dat mensen dit begrijpen – dit is wat me deed duiken
in het gehele gebied van de psychopathische persoonlijkheden, die in het
algemeen de geschiedenis overheersen door geweld, kracht en sluwheid,
hoofdzakelijk omdat zij bereid zijn om geweld te gebruiken of anderen ertoe te
brengen om het voor hen te gebruiken. Dat is wat in dit soort systeem
verovert. Dat is wat in het algemeen wint, in een commercieel, monetair,
`winnaars en verliezers' type systeem.
Wat gebeurt is, dat hoe
hoger de intelligentie is, in de meeste mensen, niet in allemaal, maar in de
meeste mensen, -het lijkt bijna alsof zij dat kleine deel verliezen, of zij
hebben het niet - zij zijn meer psychopathisch. Zij verliezen medeleven of dat
kleine deel van de hersenen dat hen medeleven geeft, werkt niet.
Tamurile: Het missen van een chromosoom.
Alan: Ja, en dat is zeer waar. Maar zoals ik zeg, de
meesten hebben het, maar niet allemaal. Er zijn sommige goede mensen, maar zeer
weinig. Zelfs degenen die dat medeleven hebben, of empathie - zodra zij in het
systeem van het Ivy League zijn en opgeleid worden voor hogere posities - Zij
zijn bang, net als alle anderen, in het systeem van armoede, eenzaamheid,
slechte gezondheid, en gebrek aan geld. Daarom krijgen zij een beloning en een
status in de maatschappij, dat hen verzekert van een vrij gemakkelijk leven. En
ze zijn onverschillig. Zelfs wanneer zij weten dat wat zij doen verkeerd is
voor de mensen, in hoge bureaucratieën, zullen zij er nog steeds in meegaan.
Ik verzamelde dit allemaal
door de jaren heen. Het is hetzelfde fenomeen in alle cultuurcreatie.
Van cultuur creatie werd melding gemaakt in de dagen van Plato, door
Plato. Dat het niet spontaan gebeurt. De dominante minderheid in ieder
tijdperk, het is dezelfde term die Aldous Huxley in zijn toespraak in
Berkeley gebruikte. De dominante minderheid bestaat altijd. Vaak zijn
zij heel stil achter het toneel, maar zij hebben een totale greep op
alles, omdat zij ondergeschikten inhuren om de vinger aan de pols van het
publiek te houden. Zij nemen de pols voortdurend op.
Daarom kon iedere
verandering die van de grond kwam, die niet door hen gepland was of door hen
gemachtigd werd, onvoorziene gevolgen op de machtsstructuur hebben. Daarom
implementeerden zij cultuurveranderingen vanaf de top naar beneden. Dat was de
oude, oude agenda.
Het is vreemd, in alle
jaren, alle tijden en periodes, heb je geheime genootschappen gehad, in
één of andere vorm, of broederschappen, waar de mensen trouw aan elkaar
zweren om elkaar te verdedigen, voor elkaar te staan, en indien nodig, voor
elkaar voor te liegen voor de rechtbank, zoals zij vandaag nog steeds in Vrijmetselarij
doen. Zij zweren allemaal om te liegen als het nodig is om een broeder te
redden.
Zo plukken zij degenen
eruit, die zij kunnen gebruiken en die zij de rangen omhoog duwen. Er is geen
twijfel over. Veel van de mensen op de bodem die aanvankelijk geloven, dat het
om een liefdadigheidsinstelling gaat, een manier om zichzelf te verbeteren,
worden onbewust de dekmantel , de meesten van hen. Degenen die psychopathisch
zijn, worden uitgekozen en verder de ladder opgezet, want zij worden getest en
getest en getest om te zien of zij een geheim kunnen houden.
Tamurile:
Het is bijna als een selectieve overleving van de allerzieksten?
Alan: Ja,
dat is het, en kleine beloningen komen langs, onderweg. Want achter alle liefdadigheids
dingen, als je eenmaal op de ladder omhoog gaat, zul je erachter komen, dat de
éne zwendel bovenop de andere zwendel plaatsvindt, waar al het geld en
voordelen uit de publieke portemonnee komen. Daar komt het allemaal uit. Zij
gaan de grote honingpot van de publieke portemonnee in, dat is wat zij
uiteindelijk doen. Zij zijn beproefd en getest om te zien of zij deze geheimen
konden houden. En daarom worden zij geselecteerd. Zij worden werkelijk getest
onderweg, omdat zij bepaalde giften zullen aannemen -sommige mensen zouden het
roverij noemen. Ze zijn nu chanteerbaar, mochten zij zich bedenken.
Nochtans weten de meesten
van hen, zelfs op het niveau van de Ivy League, waar zij vaak geïnitieerd
worden, handgekozen, dat zij zich zullen openstellen voor chantage als dat
nodig is. En ze zijn redelijk tevreden met die situatie, want voor de
psychopaat is dat een natuurlijk fenomeen. Zij zouden chanteren als zij ook
moesten, dus ze begrijpen dat.
Tamurile:
En nu, met het gegeven dat zij proberen je aan te trekken met honing en jij
niet toehapte. Ik moet er aan denken, dat een paar van mijn luisteraars vroegen
hoe je in staat was om deze informatie uit te zenden, zonder bedreiging en
zonder mogelijke schade aan jou. Zou je een paar anecdotes willen delen want ik
weet dat je specifieke gebeurtenissen hebt meegemaakt, waarin jou dat werkelijk
overkwam.
Alan: O
ja, mijn laatste huis was bijna afgebrand. Twee van de flexibele remleidingen
aan de voorkant van mijn auto waren doorgesneden. Gelukkig hoefde ik niet ver.
Ik reed alleen achteruit de oprijlaan af en reed de sloot in. En natuurlijk
zijn er de verschillende diensten (“agencies”) die me in de gaten houden. Op
een avond lette één van hen op me met een nachtkijker, terwijl ik de hond aan
het uitlaten was. Een groen licht, een oplichtend licht reflecteerde van zijn
gezicht. Zo kon ik hem bespeuren. Hij had de kijker niet voor zijn ogen. Ik
liet de hond op hem los en hij achtervolgde hem. En hij rende het moeras in
waarvan ik wist dat het er was. Dus ik liet hem daar achter. Dan had ik nog
mijn telefoonlijn. Het begon op half volume te gaan. Ik opende buiten de doos
om te zien of het moest worden schoongemaakt. In het circuit zat deze kleine
chip bedraad. Je kon zien dat het een semi-transparante chip was, die in dat
circuit bedraad was, dus ik heb het eruit getrokken. Je krijgt al dit soort
dingen.
Wat je werkelijk in dit
systeem hebt, dat als een piramide is en het is werkelijk onder totale
controle, zo goed als totale controle. Je hebt verschillende diensten
(“agencies”), een myriade aan diensten. En elk ervan gebruikt verschillende
niveaus van wetenschap, tot aan de diensten op de bodem, die het standaard
ouderwetse materiaal gebruiken, waarvan zij denken dat het het laatste is. Zij
overlappen elkaar. En intussen houden degenen aan de top zich stil. Zij zijn
degenen die altijd telefoons hebben afgetapt, lang voordat 11 september
langskwam, zonder bevel. Dat is de werkelijke wereld. Zo is de echte wereld
altijd geweest sinds de telefoon aan ons werd gegeven.
Je hebt één systeem voor het
publiek om in te geloven. Dat is waar deze vrouw, deze politica, naar verwees.
Dat is de matrix. Dat is waarom ik
de matrix in mijn gesprekken gebruik, omdat dat de matrix is waarin wij
allemaal geconditioneerd zijn om in te geloven, dat het natuurlijk is en echt.
Het is als Jacques Halal zei, en hij was een topsocioloog die
uiteindelijk voor de Verenigde Naties werkte. Jacques Halal zei: “Het
publiek weet nooit wat er werkelijk gaande is. Ze krijgen een realiteit van
het nieuws. En ze geloven het.” Ze geloven werkelijk dat ze vooraan in
de vooruitgang staan, van alle informatie. Dezelfde kerel, Jacques Halal zei: “De
Westerse samenleving is zich compleet onbewust , dat over ieder individu, (van de stad tot
het kleinste dorpje, tot de geïsoleerde gebieden) over ieder individu zijn sinds
1952 persoonlijkheids profielen gemaakt”. Dat was voordat het publiek gehoord had van computers of wat
ook. Hij zei: “deze informatie wordt op een dusdanige manier verzameld,
dat het publiek nooit verteld mag worden hoe de informatie verzameld is”.
Wij altijd onder… geweest,
begrijp je. Het is als de Reese
Commissie, ik weet niet of je gehoord hebt van Norman Dodd, die er door het Congres van de Verenigde Staten op uit
gestuurd werd om de grote liefdadigheids stichtingen zoals Rockefeller, Carnegie,
en Ford etc. te onderzoeken. Deze
kerel was gewoon een typerend voorbeeld van een kerel, die geloofde in al zijn
eigen indoctrinatie van school af aan en verder. Hij sprak met de man, die verantwoordelijk
was voor de Ford Foundation, omdat het Congres wilde weten waarom deze grote
stichtingen, deze liefdadigheids stichtingen, die vrijgesteld waren van het
betalen van belasting en die ieder jaar miljoenen en miljoenen uitgereikt
krijgen, veronderstelde linkse organisaties financierden. De man bij Ford
vertelde hem, en ik heb het op band, en hij zei: “U begrijpt het niet.
Iedereen hier bij deze stichting is een ex-lid van de OSS.“ Dat is de voorloper van de CIA. En wordt ook
bemand door mensen, die ex-CIA zijn. Toen zei hij: “Wij nemen onze orders
direct van het Witte Huis”.
Dat sluit aan bij waar Professor Carroll Quigley in “Tragedy
and Hope” en “The Anglo-American Establishment”
over spreekt, waarin Quigley zei: “50 jaar lang of langer is er een parallelle
regering geweest met zijn eigen agenda, die dingen in de samenleving gedaan
krijgt” Zij realiseerden lang geleden, dat zij met het tegenstrijdige
partijen systeem en het disputeren en debatteren en het egotisme dat doorgaat,
dingen niet snel genoeg gedaan konden krijgen. Daarom hebben zij dit soort-van privé organisatie die het aandrijft,
die dan zou doorgaan en de grote bewegingen zou maken. Maar het financiert ook
cultuur en de rest.
Tamurile:
Ze zeggen altijd, “de pen machtiger is dan het zwaard”. Ik zat
zestien jaar lang in de filmbusiness en probeerde het systeem te veranderen,
eigenhandig helemaal. Hoe naïef is dat? Mijn zoon is helemaal geobsedeerd door
muziek, dus wat je hiervoor deed is me zeker heel lief, mij persoonlijk, want ik
zou heel graag uit jouw wijsheid tappen over wat ik hem mogelijk zou kunnen
aanraden, want muziek is zijn passie. Ik weet echt niet hoe ik hem effectief
kan adviseren. Noch wil ik zijn bel te vroeg barsten en zeggen, “tenzij je
het spel wilt spelen en handelen als een marionet voor een agenda van mensen
die je nooit ontmoet, kun je beter gitaar spelen voor jezelf en het nooit
verder brengen dan dat”.
Alan: Ja,
is het waar. Niemand breekt door als ster tenzij zij een ster van je maken.
Tamurile:
O ja, dit heb ik meer dan eens aan het werk gezien in de Hollywood machine.
Absoluut.
Alan: Dit is allemaal in Engeland begonnen. En
zelfs nog, vandaag, gaan alle grote foundations, door het Witte Huis zelfs,
naar Londen. Het was in Londen, dat zij het Royal Institute of International Affairs vormden, dat de League of Nations moest brengen, dat
daarna een globaal overheidssysteem, een gestandaardiseerde wereld van
efficiency, moest brengen. De Council on
Foreign Relations is enkel de Amerikaanse tak. Je zult vinden, dat de
meeste van deze persoonlijkheden die de grote stichtingen runnen, leden zijn
van het CFR in de Verenigde Staten, en het Canadian
Institute of International Affairs in Canada bijvoorbeeld.
Tamurile:
Dus geografisch gesproken, zou Londen fundamenteel het hoofdkantoor vormen?
Alan: Ja,
het is het hoofdkantoor. In feite, hun kantoor op het Royal Institute of
International Affairs werd het MI5 hoofdkwartier tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Het was één in hetzelfde, want de kerels werkten allemaal in
hetzelfde bedrijf. Zij werkten in allebei.
Tamurile:
Vertel me Alan, ik ga een beetje verder terug, tot zeg de Franse Revolutie en
de Russische Revolutie. Waren die ook opgezet, niet door de slaven die
probeerden de hoofden van een paar monarchen af te slaan, was dit ook iets dat
georchestreerd was?
Alan: Ja,
het was georchestreerd, want we kennen de geschiedenis. Ik heb alle oude
boeken, die vóór, tijdens, en na deze revoluties geschreven werden.
Tamurile:
Ja, ik sta niet op het punt te vertrouwen op, dat is waarschijnlijk waarom ik
een weerstand tegen geschiedenis had. Het klonk allemaal als onzin voor me toen
er van me verwacht werd het te onthouden en te reproduceren, dus het was zeker
niet mijn beste onderwerp. Kun je met het publiek delen wat jouw versie is van
hoe deze revoluties tot stand kwamen? Zeker zou geen enkele soort van deze
enorme opstanden toegestaan worden.
Alan: Zij
zouden niet toegestaan worden, en niet alleen dat. De elite is nooit stom. Zij
wachten niet totdat er iets gebeurt. Zij hebben altijd spionnen, die uitgezet
worden. Het is traditioneel dat Londen meer dan 1.500 spionnen had die voor de
kroon werken, enkel in de stad Londen, op full-time basis, die gewoon de bars
en de koffiewinkels langsgaan om te luisteren naar roddels. Want dat is het
houden van de vinger op de pols van het publiek. Wat hun praatje is, waar ze
over praten, wat hun onderwerpen zijn. Ook, zelfs toen, in de negentiende
eeuw, stopten de elite stukken in kranten om de mensen aan het debatteren en praten
te houden; en dan zouden zij rondgaan in bars om te zien of het werkte en of
zij kanten kozen. Zij gaven ons toen onze gedachten en vandaag is dat nog
steeds zo. En onze onderwerpen.
De Franse Revolutie volgde
de Amerikaanse Revolutie. De Amerikaanse
Revolutie was de eerste openlijke Vrijmetselaarsrevolutie in de geschiedenis,
openlijk. Zij gebruikten alle symbolen van Vrijmetselarij, tijdens de opbouw en
tijdens de revolutie zelf. Zelfs enkele tekenen die zij tijdens de revolutie
hebben gebruikt, hadden meestal beelden van piramides op zich, het grote
zegel, lang voordat het op het dollarbiljet in de jaren ’30 gezet werd.
Tamurile:
Was dat enkel om hun eis op dat grondgebied te stellen?
Alan: Het
was, wat zij eisten was een Novo Ordo Seclorum, dat was een nieuw seculiere, of je zou kunnen zeggen
wereldlijke orde, een seculiere orde. Met andere woorden, wat Thomas Jefferson, zei in zijn dagboek,
hij zei: “wij zullen ervoor zorgen dat de natuurlijke aristocratie het land
regeert”. En met “natuurlijke
aristocratie“, bedoelden zij de hoge
intelligentsia.
Tamurile:
Waren zij eigenlijk anti-monarchisten?
Alan: Niet
volledig nee. Daar was een scheuring (schisma). Zelfs de Founding Fathers, sommige van hen schreven over de mythe die zij
gecreëerd hadden om de oorlog op gang te krijgen. Franklin zelf zei: “het is een mythe dat de belastingheffing
de oorzaak van de oorlog was”, dat Groot-Brittannië hen wilde belasten.
Hij zei: “wie geeft er wat om of ik een paar pence aan thee uitgeef elk
jaar?“. Dat was een mythe die zij aan de gang hebben gehouden om het
allemaal op gang te krijgen. In feite gebruikten zij, zoals altijd, jonge
mensen om in Lexington op te staan en het af te trappen. Het moest enkel de bal
aan het rollen krijgen. Nochtans had het hen dertig jaar gekost om het voor te
bereiden. Het gebeurde niet spontaan. Het was de eerste keer in de
geschiedenis, dat zij het zelf een ‘groot experiment', noemden, een vorm van overheid.
Het werd gevolgd door een
gelijksoortig type, maar ging een stap verder en dat was de Franse Revolutie.
Dan vinden wij in de oude boeken die geschreven werden destijds, uit Engeland,
door sommige aristocraten, dat de Sovjet- of de Oktoberrevolutie het tweede
“grote experiment” was. Dan had je de opvolger, door Time-Life “Man van het Jaar”, tweemaal in de jaren '30, Adolf Hitler. De aristocratie, net als
bij de Sovjetunie, kwamen over vanuit Londen, en bezochten, keken en
observeerden het omdat dit een ander experiment was.
Zij hadden lang geleden gekozen, dat een vorm van
collectivisme de beste en gemakkelijkste manier zou zijn om de mensen door een
kleine, aristrocratische elite te regeren.
Daarom heb je vandaag de
samenkomst van wat, zo claimen zij, wat de betere delen zijn om de mensen te
regeren, een nieuw fascistisch systeem
van internationale bedrijven (corporations). Carroll Quigley noemde het in
zijn boek, het “nieuwe feodale systeem“, waar feodale opperheren de CEO’s van
internationale bedrijven zullen zijn. Hij was er helemaal voor.
Tamurile:
In je vorige podcast sprak je erover, dat vele movers en shakers (onvertaald) van vandaag in de film en
televisiearena aanwezig waren op deze bijeenkomsten, waar dit type agenda
georganiseerd en gepland werd. Mensen als Gene Roddenberry en leden van die
soort. Kun je daarover uitweiden? Heel wat mensen kijken simpelweg niet naar
hun entertainment als een manier om hen te programmeren.
Alan: Ja,
het Tavistock Instituut in Londen
was de basis voor de psychologie van de wereld. En ook de veranderingen
komen van hen. Zij experimenteerden op gebieden waar je, vandaag, met afschuw
vervuld zou raken, niet dat de kleinere laboratoria niet de zelfde technieken
gebruiken. Tavistock gebruikte draden op de hersenen van mensen, ver terug in
de twintigste eeuw. Aldous Huxley maakte daar deel van uit. Hij ging er vaak
heen. Hij was een lid. Hij observeerde het en dacht dat het gewoonweg geweldig
was.
Tamurile:
Hij was inderdaad ook een schrijver.
Alan: Ja,
hij stamde af van de Thomas Huxley,
die een voorvechter was van de theorieën van Darwin. Hij was een beste vriend
van Darwin. Dat is een ander onderdeel van het verhaal van het selectieve fokken (selective breeding).
De mensen realiseren zich niet, dat Darwin zelf op dat moment één van de vele
families was, die hun partners selectief uitkozen. De grootvader van Charles
Darwin's huwde alleen met de Wedgwood
familie, het grote aardewerkbedrijf. Zijn vader trouwde met een Wedgwood, hij
trouwde met een Wedgwood, en toen zijn vrouw stierf, trouwde hij met de zuster
van zijn moeder.
Tamurile:
“Allemaal in de familie.“
Alan: Dit
is doorgegaan, dit selectieve fokken. Zijn grootvader had de werkelijke “Origin
of Species” geschreven, voordat hij het zelf deed. Dat was de eerste
proclamatie van een verborgen godsdienst, in feite, die hier was geweest en
duizenden jaren terugging.
Niets gebeurt
toevallig. Ik kan me herinneren, dat ik naar een panel mensen keek in
Londen. Dit waren mensen van middelbare leeftijd met een opleiding van Ivy
League. Zij droegen allemaal tweed, man en vrouw. Rechtop, achter de tafel
zaten er ongeveer twintig van hen en zij besloten wie nummer 1, 2, 3 en 4
zouden worden in de hitparade van de komende maand. Nu denken de meeste mensen
(het is propaganda voor het publiek) dat diegene die de meeste platen en albums
verkopen, op nummer 1,2 of 3 terechtkomen en zo werkt het, maar zo werkt het
niet. Panels van veel oudere mensen besloten, wie zij zullen pushen en wie het
gaan maken. Het publiek, begrijp je, koopt wat zij geloven dat de winnaars
zijn. Zo gemakkelijk is het. Zolang je zegt dat zij populair zijn, “zij zijn
de beste”. Jongeren die in hun leeftijdsgroep willen passen, zijn bang om
er buiten te vallen, dus zij beginnen allemaal hetzelfde ding te kopiëren, en
ze zeggen, “die en die is geweldig, deze man is geweldig”. Dit werkt
heel goed, maar zij worden in werkelijkheid lang van tevoren gekozen en het
heeft niets met het aantal verkopen te maken, want dat leidt het type van
cultuur leidt dat zij willen.
Tamurile:
Dat was inderdaad het geval met de Beatles, was het niet?
Alan: Ja,
met de Beatles ook, zij gaven hen een achtergrond als dekmantel. Een paar
flitsen van hen vermoedelijk in Duitsland, en plotseling noem je het een rhythm
and blues type band met de basis drie akkoorden materiaal, en zij produceerden
aan de lopende band hit na hit na hit. Zij hadden letterlijk op een
bepaald punt iedere week een hit. De meeste groepen die contracten tekenen
hebben geluk als zij twee albums per jaar krijgen. Dat is wat ik deels deed, op
een bepaald punt, om erin te stappen als zij hun verplichting niet hadden
vervuld, of niet konden vervullen, hun verplichting om nog een album te
produceren. Ik schreef het materiaal schrijven en nam voor hen de nummers op,
en werd betaald en liep weg en liet het aan hen over. Het is niet zoals de
mensen denken dat het is. Ik heb ook een paar van de grootste producenten naar
de studio's zien komen om het letterlijk te veranderen of eisten dat dit of dat
veranderd werd. Bepaalde formats werden gepusht, omdat het een cultuur
begeleider is en een veranderings techniek. Het was pas jaren later
dat ik erachter kwam, dat de top denktank een onderdeel was van de vernietiging
van een cultuur om het te herbouwen, de creatie van nihilisme en apathie.
Vooral tijdens de periode dat ik er doorheen ging.
Tamurile:
Oh, het viert nu ook hoogtij kan ik je verzekeren, van wat ik gezien heb zeker.
Alan: Ik
kan me herinneren dat zij begonnen met het opvoeren van het volume van de
gitarist enzovoort, boven de stem uit, zodat je de woorden niet al te goed kon
verstaan. Ik vroeg me af waarom dit zo was. Het was om de generaties te
scheiden. De ouders zouden er niet aan denken om uit te vinden wat de woorden
waren. Tegelijkertijd begonnen zij de woorden binnenin de albums of de
cassettes af te drukken, voor de jongeren om te lezen. En deze ouders hadden
geen idee wat deze bands en groepen allemaal zongen.
Tamurile:
Nu de manier waarop ze dat bereiken, gebaseerd op de muziek waar mijn zoon naar
luistert. Opnieuw, door de druk van zijn leeftijdsgenoten, maar zijn smaak is
meer eclectisch. Niettemin, over het materiaal dat nu vrij populair is, hoef je
je over het volume van de stemmen geen zorgen te maken, want zij schreeuwen.
Het is geen zang, het is geschreeuw. Je kunt de woorden niet verstaan omdat het
zo hard is. Ik denk zelfs niet dat de kerel die de woorden zingt, kan horen wat
zij zijn.
Alan: Ja,
is dat een feit. En opnieuw weten de ouders het nooit en zij denken er niet aan
om het te controleren.
Tamurile:
Het is ondraaglijk. Als je er zelfs niet lang genoeg naar kunt luisteren, om in
staat te zijn uit te puzzelen wat de woorden zijn.
Alan: Ja,
dat is juist. En toch moeten de hoogste denktanks, opnieuw, voor culturele
verandering het oude vernietigen om het nieuwe te creëren. Wat zij deden leidde
letterlijk tot een stadium van apathie
en nihilisme en hulpeloosheid onder de jeugd.
Tamurile:
Ja,dat zie ik in de generatie van Richard. Ik zie of woede of verslagenheid.
Het fatalistische: “er is geen toekomst, ik heb geen rolmodellen. Er is
niets voor ons om te doen, we kunnen nergens heen”. Dat is letterlijk de
respons die ik krijg van de grote meerderheid van hen en het breekt mijn hart.
Alan: Ja.
Het is vreselijk, maar het is overal om ons heen. Het is ook in elk land. Het
is hetzelfde in ieder land. En opnieuw, dit is na te gaan. Het gebeurde niet
per ongeluk. Niets in cultuur dat uitgebracht wordt voor het publiek gebeurt
toevallig. Zelfs de kunst, zelfs de schilderijen. De informatie is nu
vrijgegeven, dat de CIA vanaf de jaren '50 verder, en waarschijnlijk ook
ervóór, maar vanaf de jaren '50, een Ministerie van Amerikaanse Cultuur had. En
zij waren degenen, die al de culturele veranderingen leidden, de nihilistische
kunst inbegrepen. Zij financierden al de belangrijkste. Zij financierden al de
belangrijkste auteurs, romanschrijvers en dichters vanaf de jaren '50 tot aan
vandaag.
Tamurile:
Het gerucht gaat dat Stanley Kubrick
in de armen werd gesloten, maar op het moment dat hij “Eyes Wide Shut”
uitbracht, stierf hij op mysterieuze wijze. Volgens hun was het een hartaanval,
maar…
Alan: Ja,
hij werkte samen met Arthur C. Clarke,
een hoge vrijmetselaar, met een Vrijmetselaarsagenda werkelijk, die in
allegorische vorm in de films “2001” en “2010” geschreven is. En “3001”
was zijn laatste roman, met daarin hun gehele agenda van wat zij hopen tot
stand te brengen. Dat was in de jaren ’60, zijn eerste film is gemaakt in de
jaren '60. Hij zei daarin: “deze
nieuwe zon zal in de hemel geboren worden, met de aftrap in 2001”. En 11 september vond plaats in
2001. Dat was voor de hogeren, die op de hoogte zijn. Zij houden van hun
entertainment, hun eigen entertainment. En 2010 moest de voltooiing van de eenmaking van verschillende continenten
zijn.
Tamurile:
En je had de massapaniek over Y2K (het millenniumprobleem). Iedereen
veronderstelde dat alle computers door de binaire code globaal zouden
uitvallen.
Alan: Ja.
Dus alles wordt aan ons gegeven, zelfs de dingen waar we ons zorgen over maken.
Hoe we moeten reageren op dingen die tijdens ons leven gebeuren. Maar de
creatie van cultuur is het meest belangrijke. Als je ouders niet wisten dat de
songs waarop zij dansten en zongen ook gemaakt werden door dezelfde mensen,
voor andere redenen dan enkel entertainment, weten zij het niet en kunnen ze
het niet aan het kind vertellen. Als een kind in een wereld geboren is,
waar een volwassene hen niet waarschuwt of over dingen vertelt, zullen zij het
allemaal als gegeven aannemen en denken dat het natuurlijk is. Het is een
natuurlijke evolutie. En zo eenvoudig is het. Alle zoogdieren kijken naar een
volwassene van dezelfde soort om gewaarschuwd te worden en getoond te krijgen
wat gevaarlijk is. Als de volwassene het niet weet, zijn de jongeren niet bang.
Zij denken dat het allemaal natuurlijk is.
Tamurile:
Natuurlijk is onwetendheid in dit geval geen zaligheid. Denk je dat de elite
een groot succes behaalde, op zijn minst naar mijn bescheiden mening, gezien
het feit, dat de familie uit elkaar valt. En je hebt deze obsessie voor consumentisme die beide ouders aan het
werk heeft, kinderen in opvang, bejaarden in huizen, die twee keer per jaar
bezocht worden met Kerstmis en verjaardagen. Ik zou zeggen dat dat een ernstige
staatsgreep was, in termen van de samenhang van de familie, dat een middel is
voor mensen om zich verzekerd te voelen van die steun waarover je sprak.
Alan: Ja,
opnieuw, als je de biografie van H.G. Wells leest, H.G. Wells werd al vroeg als
auteur opgeleid. Zij kozen bepaalde mensen met bepaalde capaciteiten uit. Dit
is gebruikelijk sinds de 18e eeuw eigenlijk, om romans te schrijven
met sociale problemen erin bevat. En het geven van oplossingen, die aan de
gemiddelde lezer wenselijk zouden lijken, die zich nooit realiseren dat er een
andere verborgen bedoeling achter zat. We krijgen nooit waar we voor vechten.
Wells werd uitgekozen en
opgeleid in een kleine groep in de 19e eeuw, door, opnieuw, Thomas
Huxley, de opa van Aldous. Zij kregen allemaal rode dassen. Rood was de
kleur van revolutie en ook voor Hoge Vrijmetselarij. Zij hebben rood, groen,
blauw, en zwart en ook geel of goud. Hij werd uitgekozen en opgeleid voor
zijn positie, samen met vele anderen die destijds zeer beroemd werden. Zij
schreven deze dingen in fictieve vorm, maar stopten er ook voorspellend programmeren (predictive
programming) in.
Voorspellend programmeren is
de Tavistock methode om je met
een idee vertrouwd te maken, dat op dit ogenblik niet bestaat, zodat het, als
het zich in je leven voordoet, omdat je er zo vertrouwd mee bent, als een
natuurlijke vooruitgang schijnt en je analyseert het niet echt verder met
betrekking tot alle gevolgen. Hoofdzakelijk door fictie programmeerden zij
mensen voor wat moest komen. Dat wordt vandaag gedaan door tekenfilms. En de
hele weg verder.
Het is een wetenschap,
waarover Beria sprak. Hij was het
hoofd van de NKVD van de Sovjetunie
in de jaren '30, die later de KGB
werd. In de Comintern vergadering,
een internationalistische communistische bijeenkomst uit die tijd, zei hij: “het
kostte ons gebruikelijk 70 jaar om de cultuur van een volk in een meer
wenselijke richting te veranderen”. Een gehele generatie vergde 70
jaar. En hij zei: “Nu (en dat is 1934) kunnen we het in 5
jaar doen. Door wetenschappelijke indoctrinatie kunnen we grote veranderingen
aanbrengen, door de jongelui, rond de leeftijd van 2 te krijgen, of op
kleuterschool.“ Dat was dezelfde agenda voor de vermeende andere kant
waarover Lord Bertrand Russell in
zijn boek, “Roads to Freedom” (vertaald: “Wegen naar de Vrijheid”)
schrijft. “Education and the Good Life” (vertaald: “het
Onderwijs en het Goede Leven“) had dezelfde agenda. Zij zeiden allebei, ze
besloten, dat de familie eenheid vernietigd moest worden.
Russell zei: “wij dachten gebruikelijk dat we de kinderen
van de ouders bij de geboorte moesten wegnemen om de banden van besmette
indoctrinatie van de ouders te verbreken.“ Hij zei: “maar nu, als we het kind op de leeftijd van
2 kunnen krijgen, op de kleuterschool met gespecialiseerde indoctrinatie, zal
alles wat de ouders zeggen als zij naar huis gaan, ontkend worden. Het kind zal
zelfs niet luisteren” Zij
kenden deze technieken toen al.
Tamurile:
O ja. En de manier waarop het gaat. De polarisatie tussen huis en welke regels
door de ouders zouden moeten worden gesteld, tegenover wat de leraren hen
vertellen, met betrekking tot uitgaansverboden en geestelijk misbruik, en je
moet alles melden dat je beschouwt als… De definities zijn bijna absurd, en ik
ga er zelfs geen tijd aan besteden om deze na te volgen. Zelfs dingen zo
belachelijk als uitgaansverboden worden plotseling geestelijk misbruik genoemd
. En je kunt het kind op geen enkele manier disciplineren, dus er is absoluut
sprake van polarisatie. De handen van de ouders zijn gebonden. De handen van de
leraren zijn gebonden. Zij bevinden zich volledig op tegenovergestelde einden
van het spectrum. De kinderen weten nu heel goed dat zij erop uit kunnen gaan
en mensen kunnen vermoorden en er geen verantwoording over te hoeven geven of
er de gevolgen van te ondervinden als zij minderjarigen zijn. Dit is bijna als
een overgangsrite, waar je van deze specifieke groep lid kunt worden als je
iemand vermoord. Dit is een manier waarop je kunt bewijzen dat je erbij hoort.
Door je toevlucht te nemen tot geplande moorden voordat je zeventien word.
Alan: Ja,
en dan heb je ook de elite zelf, die dit alles veroorzaken. Opnieuw, door
cultuurcreatie en muziek en films enzovoort, wat werkelijk in de jaren '40
begon, toen zij begonnen de gangsterfilms uit te brengen. Daarna draaide de
elite zich om en zei: “kijk naar de chaos
in de maatschappij. Niemand van jullie kan vertrouwd worden. Wij moeten al je
rechten wegnemen voor veiligheid.“ Dit is een oude techniek.
Tamurile:
Tussen dat en nu, wat zij “New Age” noemen, dat helemaal niet nieuw schijnt te
zijn, waar iedereen verondersteld wordt al de anderen gewoon te omhelzen en te
veronderstellen dat alles mooi is. Dus iedereen krijgt de roze gekleurde
brillen uitgereikt en is geprogrammeerd om te negeren wat er vóór hun ogen
gebeurt.
Alan: Dat
is een feit. Over de New Age beweging werd op grote schaal geschreven in de 19e
eeuw, want toen begon de grote motor te rollen. Het vergde 100 jaar om het
volledig in te voeren. Zij schreven er destijds over, wat ze zouden doen, wat
het publiek ervan zou vinden en wat zij zouden geloven en daarna schreven zij
ook over de echte agenda.
Tamurile: Dus
je werd van minstreel boodschapper, en was dat een resultaat van het ontmoeten
van al deze hoogst machtige mensen en het je realiseren van waar ze werkelijk
op uit zijn, en niet in staat te zijn om muziek te maken omwille van het maken
van muziek zelf?
Alan: Dat
maakte er deel van uit, maar toch, zelfs daarvoor, vanaf zeer jonge leeftijd
was ik al aan het graven in de geschiedenissen om de werkelijke redenen te
vinden van dingen. Ik begreep niet waarom in een imperium zoals
Groot-Brittannië de overgrote meerderheid van de mensen de arbeidende klasse
was, die huurde en die enkel van week naar week leefde. Ik kon er niet
achterkomen. Ik wist dat het geld ergens heen ging. De rijkdom ging ergens heen.
Het ging allemaal naar Londen, naar dezelfde elites. Ik dacht: “hoe komt het
dat wij, als wij ons letterlijk emotioneel ontwikkeld hebben en wij
vermoedelijk niet meer zo primitief zijn, hoe komt het dat dezelfde elite geen
geweten hebben, dat zij zich niet ontwikkeld hebben?“ Dat verbond ik
vervolgens met het hele bedriegerij spel (con-game) van de realiteit die ons
wordt gegeven en dat we voortdurend in verandering zijn.
Opnieuw, vrijgegeven
informatie van de CIA, zei dat het Ministerie van Cultuur voor Amerika
hand-in-glove , dezelfde afdeling als MI5 en MI6 in Engeland. Zij stuurden daar
zelfs hun agenten heen om te worden opgeleid in de cultuurindustrie, om het
allemaal tezelfdertijd over de westerse wereld te harmoniseren. De afdelingen
in Frankrijk en Holland, en overal hadden zij kantoren. Zij financierden het
door de grote foundations en de zwarte budgetten. Zij financierden de huidige
cultuur en de cultuur vanaf de jaren '50 en verder. En dat geldt voor de
kunstwereld, alle kunsten en entertainment, en de muziek.
Tamurile:
Ik veronderstel dat diegenen die in de filmbusiness zitten en dat is het enige
gebied waar ik iets van weet, tijdens het tijdperk van McCarthy – ik
veronderstel, dat diegenen die op de zwarte lijst werden gezet en werden verbannen,
degenen waren die weigerden om op één lijn te staan.
Alan: Dat
is juist. In feite, opnieuw, in de Commissie
Reese (of het Comité), die de belastingvrije foundations onderzocht, zul je
vinden, dat het hoofd van de Ford
Foundation, die nu gerund wordt door de Rockefeller Foundation, dat het hoofd hen vertelde, dat zij de
cultuur van de toekomst, in alle gebieden en alle landen promootten voor een
andere soort wereld dan die nu bestond. Ja, zij houden werkelijk alle
teugels van macht over de dingen, waarvan wij denken dat ze allemaal normaal
zijn. Zij financierden de films. Zij besloten welke films zij populair zouden
maken, welk format zij populair zouden moeten maken. Weet je, zelfs de bendes
van motorfietsen, de Hells Angels
(Engelen van de Hel) bestonden niet voordat er een film uitkwam met Marlon Brando. Toen de film uit kwam,
was het voordat je het wist, “monkey see, monkey do” (het aapje ziet en doet
het na). Hier zijn de jonge ontevreden mannen, dat is wat zijzelf dachten, die
nadeden wat zij in de film zagen en plotseling bestonden er motorbendes. Zo
gebeurde het.
De gehele seksuele revolutie
maakte er ook deel van uit, want zij dachten…. En het is zo slim, want hoe
krijg je mensen zover, dat zij dagelijkse abortussen over de hele wereld accepteren?
Dat was hun doel, depopulatie (ontvolking). Zij zeiden: “wat je
doet is, je creëert promiscuïteit, je creëert het probleem van zwangerschappen
en dan kom je naar buiten met de oplossing”. Dat is wat zij deden. Zij
probeerden het in de jaren '20 toen zij jazz introduceerden. Het drank verbod
was het geweldigste dat zij deden. De familie Bronfman die in Canada gevestigd
was, waren de leiders ervan. Bronfman in Jiddisch is „whiskymens“, zomaar
toevallig de naam die paste bij wat hij deed. En hij kreeg contracten van de
Canadese overheid om deze sterke dranksteden langs de ambitieuze spoorlijnen te
openen, en bordelen en de rest. Old Sam zelf zei, hij zei: “Ik zal
krijgen wat ik wil”, toen hij beschuldigd werd of zijn broer
beschuldigd werd van moord. Hij zei: “ik zal ervan afkomen want iedere
politicus in Ottawa heb ik daar zelf neergezet”.
Tamurile:
Zij zaten allemaal in zijn zak.
Alan: Ja,
en tijdens die tijd heeft hij samengewerkt met de Kennedy’s en andere
families in de V.S. En hij runde de drank. Het werd spannend gemaakt voor de
jeugd. Alles dat verboden wordt, is spannend. Zij hebben de sterke drank
gekregen. Zij brachten de mini-rok
voor de Charleston en al deze dansen uit.
Tamurile:
Wanneer het aankomt op het begrijpen van menselijk gedrag hebben zij dat zeer
zeker ontsloten. En het is vrij ongelukkig dat wij zo voorspelbaar zijn. Was
het Bertrand Russell, die de uitdrukking “nutteloze eters“
verzon?
Alan: Hij
herhaalde het, dat is zeker. Hij zei dat in een paar van zijn boeken en sprak
over de „nutteloze eters“, toen hij sprak over een wereld
efficiënt systeem dat er zou komen. Hij zei dat er geen plaats voor nutteloze
eters zou zijn. Zie, iedereen in dit opkomende systeem. En het wordt nog steeds
verkocht als een huurder van het Royal Institute of International Affairs, de
wereld zij binnen brengen. Het is een wereld die constant in overgang zal zijn,
omdat zij doel op doel hebben om door te gaan. Onze levens zijn slechts fasen
ervan. Wij zijn het bouwmateriaal dat gebruikt wordt, veranderd wordt en naar
toe gewerkt. Iedereen moet een bediende worden van de wereldstaat om de
staat te dienen. De wereldstaat zal je beloning zijn.
Russell zei ook, dat
diegenen die de wereldstaat dienen, misschien het recht gegeven zou worden om
hun eigen nakomelingen te kweken. Want aan de top hiervan is er sprake van een eugenetisch
systeem (systeem van rasverbetering). Zij zijn ware gelovigen in eugenetica
en superieure genen.
Tamurile:
Dat mensen zoals Paris Hilton produceert. O, dat is fijn. Zo, Alan, hoe kwam je
van een kleine mijnbouwgemeenschap in Schotland terecht op het Canadese land
Ging je van één mijnbouwgebied naar een ander?
Alan: Ik
kreeg er zo genoeg van om terug te keren naar Groot-Brittannië en de
verwoesting tijdens de jaren '70 en de jaren '80 te zien, aangezien het
volledig ge-deïndustrialiseerd werd en de mensen werkloos waren. Elke avond op
het nieuws had je deze zachte verklaringen van fabrieken die sloten, vele
duizenden werklozen. Dit was dagelijks. Toen Maggie Thatcher op nationale
televisie kwam en op haar zeer arrogante manier zei: “Er is een generatie
van de jeugd die nu opgroeit, die in hun leven nooit werk zal zien, wen er maar
aan“ , was dat het eind voor me, omdat vrijwel iedereen die ik in
Groot-Brittannië kende en mee naar school ging onder die categorie viel. Hun
levens waren verwoest. Zij leefden van de bijstand. Ik bedoel, dit was
verbazingwekkend. Thatcher opende ook alle bars de hele dag. Zij veranderde de
wetten zodat zij de hele dag open konden zijn.
Tamurile: Wel, ja. Op die manier zullen zij allemaal dronken
worden en elkaar doden of bewusteloos raken.
Alan: Zij zei: “het is beter om hen in de café’s te
hebben waar ze hun bijstandsgeld uitgeven, dan dat ze herrie schoppen en
protesteren in de straten.“ Big Brother was in leven. Het had Groot-Brittannië sinds de Tweede Wereldoorlog
niet verlaten. Het autoritaire, bureaucratische systeem is een model voor de
wereld - Massieve bureaucratieën en ministeries voor alles, die eenvoudig
aan de mensen elke avond op het nieuws dicteren. Het was zo’n deprimerende
stand van zaken.
Nu, in de jaren '90
veranderden zij het, enkel om ons door dit deel van de grote verandering te
krijgen. Zij gaven mensen hogere pensioenen. Voor het eerst kon iedereen
een creditcard krijgen, terwijl je voorheen geen banklening kon krijgen zonder
een zakelijk onderpand om het te ondersteunen. Voor het eerst begonnen zij
creditcards te tonen. De mensen leven vandaag op creditcards.
Tamurile: Zeer zeker. De mensen worden tot het toppunt in
hypotheken gestoken, en je moet voor de auto, het pandje, en de Rolex en BMW
betalen. Je word wakker in de ochtend en gaat werken, gaat naar bed, en begint
helemaal opnieuw.
Alan: Dat is juist. En dan, iedereen, vrijwel
iedereen is zelf slechts ongeveer één of twee maanden van de straat verwijderd.
Tamurile: Ja, het is werkelijk leven van de hand in de tand.
Wat me werkelijk des te meer kwelt is het feit dat onze kinderen contract
bedienden worden.
Alan: Dat is juist. Feitelijk zijn wij allemaal bepaald
als zakelijk onderpand om de schuld, sinds de laatste Grote Depressie te
betalen.
Tamurile: Ik vond het afschuwelijk om zelfs voor mijn zoon
een sociaal verzekerings nummer te registreren, omdat ik weet wat dat sociaal
verzekerings nummer werkelijk betekent. Hij zou het net zo goed op zijn
voorhoofd kunnen tatoeëren.
Alan: Een zonde (”SIN”) is een zonde .
Tamurile: Ja, precies.
Alan: Het (SIN) betekent ook, dat je in de duisternis
bent, het is het oude Armeens- Hebreeuws woord voor de maan. Je
bent in de wereld van duisternis. Je denkt dat je door een licht geleid
word, maar je bent niet in de zon. Dat is voor de hogere
verlichten. Alles is een grap in onze gezichten.
Tamurile: Goed, maar ik weet niet, ik lach niet. Waar zie je
ons 10 jaar van nu, met wat je weet, Alan?
Alan: Daar is geen twijfel over. De agenda was om de
grote verandering groots af te trappen in 2001. We stevenen nu snel af op de
samensmelting van de wereld, waar ze het tenminste in de openheid moeten hebben
dat we nu onder wereldoverheid zijn. Daar heengaand in 2010. 2012 is deze
wereldoverheid, in 2010 moet de samensmelting van Amerika volledig geïntegreerd
zijn. Zij moeten genoeg chaos over ons brengen, zodat het publiek erin mee zal
gaan en zal denken: “dit zal de enige oplossing wel zijn”. Dat is wat
zij hebben gepland.
Echter, dit wordt het “eeuwigdurende
verhaal“ (“neverending story”) genoemd, dat is waar de
term vandaan komt. Want als dit er eenmaal is, verwachten zij rellen voor de
komende 30 jaar aangezien zij grotere veranderingen brengen. Want
uiteindelijk , zoals Bertrand Russell zei: “zul je geen baan, als
zodanig, met een looncheque of een beloning hebben”. Je zult
kleine tegoeden hebben, die aan je worden gegeven en die elke week naar je bank
gaan. Die je niet kunt opsparen.
Tamurile: Juist, en dan zul je een bepaalde hoeveelheid
voedsel daarvoor toegewezen krijgen, genoeg om je te kleden, en je moet alleen
daarvoor dankbaar zijn.
Alan: Hij zei, dat dit een vorm van sociale straf
zal zijn. Als je niet meegaat in het systeem of het bekritiseert, zullen zij je
tegoeden voor de week intrekken en je zult geen voedsel kunnen kopen of huur
betalen. De wereld die er moet komen zal een wereld van huurders zijn. En
dat staat in de Habitat Charter van de Verenigde Naties.
Tamurile: Waar komt de hersenchip in het spel?
Alan: De hersenchip zal, opnieuw, voor wereldvrede komen.
Er zijn twee methodes om het binnen te brengen. Zij omzeilen altijd de oudere
generatie, omdat zij voor de jongeren gaan, om de jongeren ertoe brengen om het
te willen. Dat is waarom alle superhelden nu hersenchips hebben.
Tamurile: Juist. Wees een mutant. Het is superieur.
Alan: Daarna begin je aan de andere kant van het
spectrum. De jongelui en de bejaarden, ze zijn altijd de eerste. Zij hebben al
wetten gepasseerd in Groot-Brittannië en Californië en verschillende staten, om
chips gedwongen te implanteren. Nu, de chip, het gaat om het accepteren. Het
maakt niet uit waar ze het implanteren, je accepteert het eerst. Maar ze willen
het implanteren in mensen met Alzheimer ziekte in de ziekenhuizen, etc. in
patiënten. Dat is het begin ervan, de bejaarden en de jongeren.
En daarna zullen zij het
systeem zo moeilijk maken om het zonder het systeem te redden. Want al je
registratie in de cash loze samenleving zal van een chip komen. Het zal
uiteindelijk je hersenen ingaan. Daar willen ze het hebben. Zij hadden de
vergaderingen in Loyola University 4 of 5 jaar geleden. Ik heb de 600
pagina's die zij daarvan op Internet hebben gezet. Het was een
wereldvergadering van wetenschappers, de topwetenschappers en bio ingenieurs en
de rest. En ik heb het van de internetbibliotheek getrokken voordat zij het
eraf haalden. Ik wist ook dat zij dat zouden doen. Een man uit Japan, een
topspecialist op dit gebied, zei, dat zij een proto plasmic (onvertaald)
chip hadden gecreëerd. Deze chip is bijna als een vorm van weefsel.
Tamurile: Zodat het lichaam het niet afstoot.
Alan: Het zal het niet afstoten. Maar het is ook bedoeld
om met je zenuwstelsel integreren, rechtstreeks in de neuronen. Daarom zal
het ontvangen en uitzenden naar de persoon waarin het geïmplanteerd is. Hij
zegt: “dit is klaar om te gaan. Wij hebben reeds de regionale
supercomputers, die daarna de mensen zullen programmeren en leiden”.
Want je kunt worden geprogrammeerd om ongeacht welke taak te doen. Hij zei: “het
enige probleem dat we hebben, het enige probleem is nu om het publiek te
overtuigen om het te accepteren. Dat zal gedeeltelijk gebeuren door promotie
door films en fictie, en door romans”. Maar opnieuw, het is
voorspellend programmeren, zodat zullen wij denken het vrij natuurlijk is.
Tamurile: Ik ben er nogal bang voor dat dat uitgevoerd wordt,
simpelweg door het kijken naar de mensen die in rijen staan voor griepprikken.
Alan: En zelfs met elkaar vechten.
Tamurile: Ja! In de winkelcentra! Het is gewoon verwarrend
voor me, dat iedereen, zogezegd, volledig vrijwillig de gaskamers inloopt.
Alan: Ja, dat doen ze. En dat is altijd de manier
geweest. Want de mensen die volledig de versie van het 6 uurnieuws van
werkelijkheid en de krantenwerkelijkheid slikken, stellen nooit vragen.
Tamurile: Je hebt je handen vol, Alan.
Alan: ja, maar
wij allemaal.
Tamurile: Ja, maar jij bent één van de voorlopers met
betrekking tot het pogen op een of andere manier, vorm die mogelijk is, om deze
informatie aan zoveel mogelijk mensen door te geven, die bereid zijn om te
begrijpen en te luisteren. Wat zou je adviseren om te proberen de jeugd aan het
luisteren te krijgen?
Alan: Het is werkelijk moeilijk. Ik zeg altijd dat het
het beste is om zich te concentreren op degenen die proberen wakker te worden.
Die tenminste vragen stellen, omdat zij verward zijn. Zij stellen tenminste de
vragen, zij hebben alleen de informatie niet. Het is de informatie die je hen
bijbrengt, op de juiste manier, zodat je hen niet overbelast en teneerdrukt.
Tamurile: Juist, dat is inderdaad essentieel omdat zij zich
reeds in die zeer gevoelige gemoedsgesteldheid bevinden. Ik beschuldig hen
niet, vrij eerlijk.
Alan: Ik
las de songtekst die iemand me stuurde, van een bepaald album dat hier populair
is. Het is een soort apathie en nihilisme. Dit is van een kerel die Gnarls Barkley heet,
Tamurile: Ik
ken hem wel.
Alan: G… N…A… R… L… S. “Gnarls”,
een hond kan op een bot kauwen of gnarlt (onvertaald) op een bot. En daarachter
heb je “bark”, zie je, dat is een kleine weggever. Dan heet het verder:
“St. Elsewhere, 2006“.
|
Song: “Necromancer” Wake up, wake up, wake up,
wake up Don’t wake up, wake up,
wake up A Ha |
“geestenbezweerder” Word wakker, word wakker, word wakker, Word niét wakker, word níet wakker, word níet wakker |
Alan: A-Ha
komt trouwens van de OTO, Ordo Templi Orientis, die de New Age leidt. Het
is een hoge Vrijmetselaarsgroep die de gehele New Age leidt.
Tamurile: Werkelijk?
Er was ook een IJslandse groep met de naam van AHa.
Alan: Ja, daarom is het daar. Aleister Crowley verzon het. Hij werkte voor MI6.
|
(Lyrics continued:) wake up, wake up, wake up, wake up I'm compassionate about killing her and an occasional pill in her
but it was dark so when
she died, sexy suicide you feel where I'm coming from? my girl parties all the time Did you hear what I said? With this ring I thee wed she was cool when I met her |
(songtekst
vervolg) Word wakker, word wakker, word wakker Het is ondeugend, heel ondeugend, necrofilie Zou ik haar graag willen vermoorden en af en toe een pil in haar Toen zij
sprak zag ik een vonk, maar het
was donker, dus toen zij
stierf, sexy zelfmoord Voel je
waar ik vandaan kom? mijn
meisje feest altijd Hoorde je
wat ik zei? Met deze
ring huw ik Ze was
cool toen ik haar ontmoette |
Alan: Ik bedoel, dit is wat de kinderen… dit zijn de
woorden die je hen hoort gillen, die ze chanten. Dit zijn de woorden waar ze
naar luisteren.
Tamurile: O mijn God, ik word met afschuw vervuld.
Alan: Dit
is precies wat zij hadden opgezet: nihilisme en apathie. Dat hele tijdperk van
de gothic, waar de jongeren heengingen. Degenen die denken dat ze aan
het rebelleren waren, kopieerden iets van “Buffy, the Vampire Slayer”
(“Buffy, de Moordenaar van de Vampier“). Het begint met het bestrijden
van vampieren, eindigt als goede vampieren, slechte vampieren en zij kunnen
bloed drinken. Zij dragen allemaal de donkere macabere kleding. Het werd
gecreëerd door de cultuurindustrie, door mensen, zeer oude zeer wijze
mensen, en zij leiden die gehele cultuur. Iedere beweging waarbij de jeugd
denkt zich te kunnen aansluiten wordt werkelijk zo gepland. Er is niets dat uit
hun eigen brein komt.
Tamurile: Wij moeten gewoon zoveel mogelijk doen om dat te
omzeilen. Ik weet dat 2012 de scheidingsdatum schijnt te zijn, waar iedereen
het over heeft, met betrekking tot de Maya kalender, maar ik denk dat
het duidelijk niets te maken heeft met de Maya kalender.
Alan: Nee, Maya, zelfs de veronderstelde kalender is
onzin. Ze hadden het 100 of 200 jaar en kwamen nog steeds niet met het idee van
een kalender op de proppen, totdat zij besloten het te schrijven. Begrijp je,
voorspellend programmeren maakt gebruik van profetieën. Je creëert profetieën. De
mensen zullen het, als zij erin geloven, laten gebeuren. Zoals de Christenen
denken: “O, het is de wil van God, Openbaringen zei, dat we allemaal
gestraft en gedood gaan worden.“ Er staat niets in Openbaringen dat
niet door wetenschap gedaan kan worden.
Tamurile: Juist. En je geeft je eigen vrije wil op omdat je
fatalistisch word over alles.
Alan: Precies, en het is hetzelfde met het hele New Age
gebeuren. Het is geschreven en toen had je…
Tamurile: Dan heb je onmiddellijke overgave. Zonder bloedvergieten.
Alan: Zonder bloedvergieten…. en dan heb je mensen als Zechariah
Sitchin. Zechariah Sitchin is typerend. Hij
komt naar buiten met een unieke versie van de vertaling van de Sumerische
Tabletten.
Tamurile: O, is dat hoe het begon?
Alan: Ja, al de anderen op de universiteiten praten er
niet eens over, omdat ze hem niet eens serieus kunnen nemen, want hij heeft
zijn eigen vertaling om te proberen de mensen te laten denken: “O, het zijn
de goden van daarbuiten”. Daar komt al het materiaal over de serpent
vandaan (en lopende hagedissen).
Opnieuw, fatalisme, met het
jaar 2012 verpakt in zijn boeken. Zijn laatste boek natuurlijk, is
toevalligerwijs het 13de. Hij is een lid van de Ashmolean Society, een
Hoge Vrijmetselaars genootschap in Groot-Brittannië is, allemaal verbonden aan
MI5. Dus zij geven de jongeren fantastische verhalen en eindigen er dan mee hen
te hersenspoelen in fatalisme, dat dit onvermijdelijk is. John Dewey, die erop uit gestuurd was om een gestandaardiseerd
onderwijssysteem in de V.S op te zetten, was de eerste, die zei: “Wel,
weet je, als wij door vreemdelingen vanuit de ruimte
werden aangevallen, zouden wij allemaal moeten samenkomen en samenwerken om de
wereld te veranderen.“
Tamurile: Toen had je de “War of the Worlds”
door H.G. Wells en Orson Welles.
Alan: Ja, en daarna, opnieuw, een boek, dat uitgebracht
werd door de Club van Rome, één van de top denktanks op het gebied van
wereldbeleid en planning, publiceerde in één van hun eigen boeken, “The
First Global Revolution” (“de Eerste Globale Revolutie”). Het zei: “we
hadden rondgekeken voor een gemeenschappelijke vijand”. En dit is in de
jaren '90 En dit wordt geschreven door de twee oprichters van de societeit. Deze
mannen zetten hun plannen uit aan de Bilderbergers en de rest. Want de
Club van Rome is de belangrijkste denktank voor beleid voor de toekomst op
lange termijn.
Tamurile: Tot aan vandaag?
Alan: Ja, tot aan vandaag. Toen zeiden ze: “We
hadden rondgekeken naar iets gemeenschappelijks om de planeet te verenigen”.
Want ze hadden al deze ideeën uitgeprobeerd om te zien wat werkte, wat niet
werkte enzovoort. Zij zeiden: “Uiteindelijk besloten we om het weer als
een vijand te gebruiken, en vernietiging van onze atmosfeer als de vijand te
gebruiken, die de mensheid zou verenigen”, zei hij, “want alleen
een oorlog tegen iets heeft ons ooit werkelijk in het verleden geholpen om
grote veranderingen tot stand te brengen. Wij zullen concluderen dat de vijand
vervolgens de mens zelf is.” Dat zeiden zij in hun eigen werken.
Tamurile: Zou dat echter ook niet op hen terugslaan, omdat
zij dezelfde lucht inademen? Dus als zij chemtrails sproeien, ademen zij
die lucht ook in. Beïnvloedt dat hen n iet en vermindert dat niet hun
capaciteit om vrij te reizen?
Alan: Wat ik hier ben tegengekomen. Wat ik weet, is dat
vanaf het professorschap naar beneden, in de samenleving, zijzelf zijn
onderwezen in één niveau van elk van de wetenschappen worden onderwezen,
waarvan zij geloven dat het het meest recente materiaal is. Boven hen heb je
een andere groep. De CIA, van materiaal dat zij ons zelfs op televisie hebben
laten zien, gebruikte in de jaren ’50 technologie, die gedachten in het brein
van een persoon kon inbrengen. Zij werden getoond. Ze hebben dat op CBC
televisie laten zien, Nick Begich, in de Wendy Mesley show. Hij zei, dat dat
verouderd was. Dus dat was op een hoger niveau . Dit is lang voordat we zelfs wisten
dat er zelfs microcircuitry of solid state circuitry was. Zij hadden
destijds micro-circuitry. In die tijd gebruikten wij nog oude buizen in de
televisie.
Er is een hoger niveau boven
hen, boven de CIA, in geneeskunde, fysica, enzovoort, die zelfs verder vooruit
zijn. Zij hebben methoden, zoals die ze hebben voor mensen met nierproblemen. In
de ziekenhuizen zie je deze reusachtige, omvangrijke machines, waar zij dialyse
doen. Zij hebben kleine portable units die bepaalde mensen de hele dag
kunnen dragen. Het past in je zak. Zij kunnen zichzelf voortdurend
ontgiften.
Toen kwam President Manning
in alle kranten, en er werd iets vreemds genoemd. In alle landen op
hetzelfde moment, en dit was voor de politici. De politici dienden een
wetsvoorstel in voor zichzelf, dat aan alle politici en hun families, en hun
leden van hun families, speciale behandeling in de hoog geavanceerde militaire
ziekenhuizen zou worden gegeven. Dat stond op hetzelfde moment ook in de
kranten in Canada. Zij deden het zelfde in Groot-Brittannië tegelijkertijd, en
overal. Ik zei: “waarom zouden zij speciale behandeling krijgen? Waarom is
de behandeling die gewone mensen krijgen, niet goed genoeg?“ Dat is omdat
zij geavanceerde behandeling krijgen voor wat er zou komen.
Nu worden wij besproeid en
deze persoonlijkheden, ze weten het allemaal. Zij worden afgekocht, krijgen
privileges die het publiek nooit zal zien. Hetzelfde gebeurde toen Bouchard,
herinner je je Bouchard en die zogenaamde vleesetende ziekte?
Tamurile: Ja, Ebola.
Alan: Het kleine beetje dat er in die tijd in de Toronto
Sun verscheen, ik herinner me, was interessant. Het vermeldde, dat hij
het snel kreeg. Uiteindelijk moesten zij zijn been amputeren. Hij was het hoofd
van de Quebec Party. Het vermeldde echter, het waren twee zinnen, het
vermeldde, dat zijn vrouw en zijn dochter het ook hadden, oppervlakkig. Beiden
hadden het op hun bovenarm. Twee van de drie belangrijke plaatsen voor injectie
of inenting zijn de bovenarm of de dij. Daarom ging het me dagen, en dit sluit
aan bij vrijgegeven materiaal dat ons vertelde, in boeken als “Deadly Allies”
(“Dodelijke Bondgenoten“) door de schrijver van de Toronto Star,
dat zij in bacteriële virale oorlogvoering altijd tegengiffen zullen hebben
voor iedere nieuwe ziekte die zij in laboratoria maken. Dat is internationale
wetgeving. Voor iedere stap van die ziekte moeten zij tegengiffen hebben.
Tamurile: Dat is ook mijn begrip met betrekking tot AIDS.
Alan: Wat zij jarenlang hebben gedaan is hun goede
werknemers inentingen geven tegen bepaalde ziektes die in de samenleving
rondgaan. In één van de zovele inentingen heb je een groep waar het virus of
bacterie niet helemaal dood is. En het zal dan beginnen te werken binnen de
persoon. Ik veronderstel dat hij een slechte kreeg, of misschien was het
opzettelijk. Maar het feit dat zijn vrouw en zijn dochter…
Tamurile: Hij was misschien te groot geworden voor zijn
jasje.
Alan: Dat zou het geweest kunnen zijn, een soort
waarschuwing. In elk geval krijgen zij het echte spul. In een wereld van
depopulatie (ontvolking) zullen zij dit niet aan de rest van het publiek
geven.
Tamurile: Natuurlijk niet. Wil je met ons wat positieve
respons delen met betrekking tot de mensen die jij zelf hebt geraakt en op één
of andere manier hebt geholpen, zodat wij dit gesprek op een positieve manier
kunnen beëindigen.
Alan: Wat ik vind, door het proberen degenen te bereiken,
die me de vragen stellen en die zojuist kanten hebben gekozen, of hun denken
verankerd hebben in de meningen van iemand anders - ik vind dat de jongeren,
heel veel jongeren, die door ongelooflijke verwarring zijn gegaan, die in
contact met me komen, tieners, vroege twintigers enzovoort; die het voor de
eerste keer bij elkaar brengen, het logisch maken door te luisteren naar de
dingen waar ik over spreek. Dat weten stopt hen van het denken dat zij gewoon
gek zijn, of dat de wereld gewoon gek is.
Tamurile: Je zou zelfs potentiële zelfmoord kunnen voorkomen.
Alan: Dat gebeurt. Ik heb dat ook vaker gehad. Het lijkt
hier bijna een afdeling van maatschappelijk werk, zonder een agenda.
Tamurile: Wel, God houdt van je.
Alan: Ja, je kunt hen bereiken, en je kunt hen nu redenen
geven voor al deverbijstering die zij hebben gehad tijdens het opgroeien. Het
is vandaag echt moeilijk. Het is altijd moeilijk geweest voor een tiener, maar
vandaag is het slechter dan ooit, het is een Fantasie, een circus. Wanneer je
hen gronding geeft in iets, kunnen zij actief beginnen te worden en diepe,
snelle studies doen en beginnen om mensen op de juiste manieren, vooral hun
leeftijdsgroepen, te informeren.
Tamurile: Ja, dat is waar het moet gebeuren.
Alan: Dan moeten wij het hele ding heroverwegen, van
het leven, want wij hebben nooit een inbreng gehad in waarvoor wij bestaan.
Het werd aan ons gegeven.
Tamurile: Ja, en iedere keer dat er een gevecht is geweest
tegen een bepaald systeem, gebeurde het vaak dat er geen goede was om het te
vervangen. Je zou eindigen bij, zoals mijn moeder altijd zei: “Zelfde
trog, ander varken“.
Alan: Dat is juist. Ik zeg altijd dat dit alles begon
met de handel en het geldsysteem, duizenden jaren geleden.
Tamurile: Dus jij zou pleiten als een betere weg om je te
wenden naar het leven van het leven? Want jij bent zeker een voorbeeld daarvan,
je hakt je eigen hout en leid een zeer esthetisch bestaan. Wat niet wil zeggen
dat een persoon zich moet omdraaien en een monnik moet worden, maar toch, je
steunt op de technologie om de boodschap over te brengen, maar je weet dat het
enkel een hulpmiddel is. En dat zou ook van toepassing zijn op hoe je de rest
van je leven leeft. Zodat je geen compromis sluit met je principes door jezelf
te onderwerpen om net dat extra inkomen te krijgen en jezelf met dingen om je
heen vol te stoppen.
Alan: Ja, dat is juist. Begrijp je, de meeste mensen die
aanvallen wat er in het systeem, waarin wij zitten, gebeurt, willen de tijd
hier en nu stoppen. En vragen erom dat het tijdens hun leven niet slechter
wordt. Liever dan te zeggen, “Wacht eens even“. Want ik ken mensen bij
enkele shows waar ik op kom, die zeggen: ”Ik heb hoop en ik denk dat de
technologie ons zal redden”. Ik zeg: “hoe zou je het kunnen
redden als je nooit een stem hebt in de richting waarin het gaat?”. De
elite echter, weten waar het heengaat, zij gaven het richting. Je kunt geen
compromis sluiten met iets dat al gepland is en heeft gesteld dat de meeste van
jullie vernietigd zullen gaan worden.
Tamurile: Het zoeken van de gemakkelijke uitweg is nooit de
juiste oplossing.
Alan: Het is niet gemakkelijk. Ik vertel mensen dat dát
het moeilijke is. Je moet gaan denken, “Waar gaat het leven over?”
Wij moeten humanitaire gedachten in dit systeem brengen, omdat je niet
alleen een pathocratische, psychopathische aangeboren cultuur aan de top
hebt die de show runt. Je hebt een psychopathische cultuur die door hen
gecreëerd is, die door alle anderen geadopteerd wordt. Wanneer je het
adopteert, heb je winnaars en verliezers (de meeste mensen), er zijn er altijd
100 of 1.000, die die baan niet krijgen. De “winnaar” krijgt ‘m.
Tamurile: Heel veel mensen praten met de mond, maar wanneer
het neer komt op wat mensen bereid zijn op te offeren, dat is een heel ander
verhaal.
Alan: Tot het uitsterven van bewustzijn. Dat is wanneer
zij zeggen dat er wereldvrede zal zijn, waar de meerderheid niet in staat is om
zichzelf zelfs waar te nemen, zoals gezegd werd op de Loyola bijeenkomst, als
een individu, een afzonderlijk wezen. Dat is jouw alternatief. En we moeten de
menselijke binding, de natuurlijke verbinding herwinnen. We zouden niet
hetzelfde systeem kunnen hebben, want dit hele systeem is van hun, niet van
ons.
Tamurile: Dit is misschien waarom ik altijd aangetrokken werd
en uitgebreid gewerkt heb met de mensen van de Eerste Generatie. Want zij
hebben tenminste – wel, zij hebben veel problemen met hun jeugd zover het grote
incidenten van zelfmoord en alcoholisme betreft. Dit is waarom zij hun deuren
openen voor mensen als mijzelf, die niet inheems zijn, om hun tradities over te
brengen, want het is hun laatste hoop en onze laatste hoop, om die kennis te
delen. Nu gaat dit niet over “het afstemmen op moeder Aarde ding”, dat de
volgende agenda is, het hele “Gaia”. Zij hebben gewoon kennis van de cycli
van het bestaan en synchroniseren met die cycli op een compleet natuurlijke
manier. Dat is iets wij moeten doen, enkel om onszelf te redden.
Alan: Wij zijn getraind om geld te verdienen en dingen te
kopen, die verondersteld zijn om –iedere advertentie zal je vertellen, van
tandpasta tot fitness apparaat – je te laten glimlachen. Het is een grote
leugen, wij allemaal weten dat het een grote leugen is. Wij verliezen, maar wij
raken onze menselijke kant tijdens dit gehele proces kwijt. Dat is wat toestaat
dat dit alles gebeurt, zonder dat we er bezwaar tegen inbrengen. We hebben een
psychopathische cultuur die aan ons wordt gegeven, waar het een in haaien
geïnvesteerde ladder is, waar iedereen in een systeem wordt gedwongen, waar
het hond-eet-hond is. Je hebt winnaars en verliezers. Degenen die aan de top
komen, die hun weg naar de top grijpen, worden succesvol genoemd, ongeacht wie
zij op de weg omhoog vernietigen. Dat is succes. En dat is niet menselijk, toch
maken wij gebruik van de samenleving alsof het normaal was. Dit is geen normale
manier van bestaan. Het is anti-menselijk.
Tamurile: Wij zetten die mensen op voetstukken. De
moordenaars zijn degenen die worden nagestreefd.
Alan: Ons wordt verteld, dat zijn de sterren, zij zijn
succesvol, en jij kunt dat ook krijgen als je wreed genoeg bent.
Tamurile: Alan, kun je met de luisteraars, die vorige
episoden misschien gemist hebben, delen waar zij verdere informatie kunnen
krijgen? Je hebt verscheidene documenten gepubliceerd en CD' s uitgebracht.
Vertel de mensen hoe ze daar aan kunnen komen en dat bestellen.
Alan: Zij kunnen naar cuttingthroughthematrix.com,
.net, of .ca. gaan. Daar zullen zij veel gratis downloadbare gesprekken vinden,
die ik heb gegeven, met veel van de geschiedenis in dit alles. De betrokken
spelers en de genootschappen in de pyramide structuur, helemaal tot aan de
bodem. Ik gebruik hun eigen boeken, die door de elite zelf zijn uitgebracht,
of voor hen geschreven worden door heel bekende auteurs, geautoriseerde (“author-ized”)
auteurs, daarom worden ze auteurs genoemd. Dan, zij kunnen hun eigen woorden
of agenda’s niet ontkennen als zij het zelf uitbrengen.
Tamurile: Absoluut, dat is een briljante strategie.
Alan: Het is niet betwistbaar als je ziet wat zij in de
jaren '20, de jaren '30, de jaren '40, de jaren '50, de jaren '60, de jaren
'70, enz. tot aan vandaag wilden. Je zult zien dat zij het allemaal planden. Zij
zorgden dat het gebeurde.
Tamurile: Ik juich je toe voor wat je doet, Alan, en alles
wat we kunnen doen om dat naar zoveel mogelijk mensen te brengen als mogelijk
is, daar kun je zekere van zijn, ik sta aan jouw kant. Ik hoop heel erg dat, ik
weet dat je programma waanzinnig druk is, maar misschien kunnen we in contact
met je blijven, misschien op maandelijkse basis, gewoon om over de voortgang
geïnformeerd te worden en wat extra anekdotes en inzichten te delen, met
betrekking tot wat je presenteert en wat de staat van de wereld is.
Alan: Dat zou ik graag doen.
Tamurile: Dank je wel Alan. Wij zullen je zeer spoedig weer
spreken.