|
ALAN WATT BLURB (Educatief gesprek)
"TECHNOCRACY MOCKS De-MOCK-RA-Sees — COVERT PERSUADERS"
In Nederlandse vertaling: “Technocratie spot met democratieën (De-Mock-RA-Sees) – Heimelijke overreders”
20 september 2007
Dialoog Copyright Alan Watt 20 september 2007 (Uitgezonderd Muziek en Literaire Citaten)
WWW.CUTTINGTHROUGHTHEMATRIX.COM en www.alanwattsentientsentinel.eu
Hallo mensen. Ik ben Alan Watt en dit is cuttingthroughthematrix.com. Je kunt me ook vinden op www.alanwattsentientsentinel.eu. Het is 20 september 2007.
In de radioshow op RBN van gisteravond heb ik een boek doorgenomen dat “The Technological Society” heet. Het is geschreven door Jacques Ellul. Dat is E-L-L-U-L. Deze man was een meester in het begrijpen van de individuele en collectieve menselijke natuur en de systemen die onze levens runnen, die vandaag, werkelijk, allemaal één systeem zijn. We noemen het democratie. Democratie zelf is nooit statisch geweest. De definitie verandert voortdurend en het heeft nog een aantal wegen te gaan voordat het zijn finale doel bereikt. Want het moet een wereld worden, die door experts gerund wordt. Deze experts worden technocraten genoemd. Zij zijn meesters in marketing en verkopen ideëen jouw brein in. Dat is precies wat Bertrand Russell zei. Hij zei dat ze hen op grote schaal in dienst moesten nemen om dit doel van een nieuw type globaal systeem te bereiken.
Als je termen als “New Deal” en “New Freedom” enzovoort gebruikt hoort worden, die uit de monden van presidenten komen, kun je beter opletten. Want zij geven je een nieuwe legale definitie van het systeem waar je je dan in bevind. Een nieuwe vrijheid. Begrijp je, de oude Grondwet was de oude “deal”. The New Deal was een nieuw type regering (government) of bestuur (governance) en een nieuwe manier om met het grote publiek om te gaan. Het is een systeem dat statistiek en informatie-verzameling gebruikt om de massamens te leiden, ten koste van het individu. Feitelijk is het de uitroeiing van het individu. In werkelijkheid is de Nieuwe Vrijheid een beperking van ALLE vrijheden. En niemand maakt er echt bezwaar tegen, zoals je kunt zien.
Jacques Ellul werd niet zomaar een genie op zijn gebied. Hij werd vanaf een jonge leeftijd getraind en kreeg toegang tot informatie, die nooit in openbare bibliotheken beschikbaar is geweest. De informatieverzameling over de menselijke persoonlijk-heid gaat duizenden jaren terug. Wij zijn de meest bestudeerde soort op de planeet.
Jacques Ellul’s boek "The Technological Society". Op pagina 262 zegt hij:
“In het conflict tussen politici en technici is corruptie een veel serieuzere zaak. Politieke milieus zijn in het algemeen zeer corrupt. Het feit is zowel in democratische regimes zoals Frankrijk en de Verenigde Staten en in autoritaire systemen zoals Fascisme, Francoisme en Nazisme, onbetwistbaar. We kunnen niet echt spreken over de Sovjet Unie. De duizeling van macht en de kans om rijk te worden, corrumpeert politici zeer snel. Tot de mate dat de staat meer en meer technisch wordt, is er een groeiend contact tussen politici en technici. Hoewel techniek de neiging heeft de eerste plaats in te nemen boven politiek, en hoewel technische beslissingen onweerlegbaar lijken voor parlementen, kan de overname van techniek door corruptie tegengehouden worden.
De technicus is een mens en in contact met corrupte mensen is het goed mogelijk dat hij zichzelf toestaat corrupt te worden. Hij kan zijn techniek op een wisselspoor brengen, alle beslissingen herroepen die door zijn stricte toepassing geeist worden, en een of andere dienst of speciaal privilige inwilligen, die technische actie bederven. In een dergelijk geval beheersen algemene belangen (die de enige ware doelstellingen van politiek zijn) niet langer techniek; specifieke belangen (die veel efficienter zijn in het tegenhouden van technische actie) wel. Pure techniek representeert de algemene belangen, de ware politiek, en is tegengesteld aan de politicus, die het corrumperende element representeert voor priveredenen (en derhalve politiek niet bestaande redenen). De corruptie van politici is de enige factor, die de volledige transformatie van de staat in een reusachtig, exclusief technisch apparaat kan vertragen.”
Alan: Wat hij ons vertelt is dat politici, als zij corrupt geworden zijn, dat betekent minder efficient in wat zij geacht worden te doen, de transformatie van de staat in een reusachtig, exclusief technisch apparaat zal vertragen. Daarom werd het Royal Institute for International Affairs met zijn Amerikaanse tak, de CFR (Council on Foreign Relations) gevormd. Margaret Thatcher maakte hier melding van in haar wereldtour, waar ze zei: “Wij ex-politici kennen elkaar en we kennen het systeem. We zijn veel efficiënter dan diegenen die net in de politiek komen of die de teugel van de macht overnemen”. Dat past bij het doel waarvoor het Royal Institute for International Affairs was opgezet. Want zij, de CFR, hebben bijvoorbeeld op televisie in Canada aangekondigd, dat zij de eenwordingscontracten voor de Amerika’s opgesteld hadden. Zij waren voor die tijd ook betrokken in die van Europa. Want zij geloven als technocraten ook, dat politici simpelweg te langzaam en onhandig zijn en zij staan vooruitgang in de weg. Dus dat is precies waarover Jacques Ellul hier sprak. Op pagina 263 gaat Ellul verder:
“De transformatie van de staat en de daaruit volgende heerschappij van technici brengt twee elementen mee. Als eerste beschouwt de technicus de natie heel anders dan de politicus. Voor de technicus is de natie in essentie een zaak die bestuurd moet worden, aangezien hij goed doordrongen blijft van de eigen oorsprong van techniek. Als een consequentie worden de private en publieke sferen slecht afgebakend. Alles waarmee de technicus rekening kan houden is de toepassing van zijn instrumenten, of het in de dienst van de staat is of van iets anders dat van geringer belang is.
Voor hem is de staat niet de uitdrukking van populaire wil of een creatie van God, of de essentie van de mensheid, of een modaliteit van de klassenoorlog. Het is een onderneming die bepaalde diensten bevat, die naar behoren dienen te functioneren. Het is een onderneming, die winstgevend dient te zijn, een maximale efficientie moet voortbrengen en die de natie als zijn werkend kapitaal heeft.”
Alan: Dat is wat er gebeurd is begrijp je. Wij zijn het werkend kapitaal van een land. Dat is de reden dat je in sommige landen een sociaal verzekerings nummer krijgt zodra je geboren word, je SIN (Social Insurance Number) nummer. Je bent bezit. Je word genoteerd als onderpand. Je zult de schuld van de voorgaande generaties afbetalen. Interessant genoeg gebruiken zij in alle Vrijmetselaars loges het Oude Testament als het Boek van de Wet. En als je daarin leest over slavernij, zie je dat de geboren kinderen van een slaaf ook eigendom zijn van de slaveneigenaar totdat in ieder geval de schuld afbetaald is. Hetzelfde fenomeen, het is in duizenden jaren niet veranderd.
Thomas Jefferson zelf zei, dat iedere generatie die in een systeem geboren is waar voorafbestaande schuld bestond, die zij moesten afbetalen, inhield dat zij in wezen slaven waren. Hij wilde dat de schuld van iedere generatie na een bepaald aantal jaren afgeschreven zou worden om dit tegen te houden te laten gebeuren. Want hij wist waar het heen zou gaan, want hij kende zijn geschiedenis.
Op pagina 264 spreekt Ellul over hoe we van het debatteren in politiek zouden overgaan op het vertrouwen op de technici, die een andere richting ingaan. Zij bekijken de dingen anders. Hij zegt:
“De gehele administratie is slechts een machine, wiens operaties steeds strenger moeten worden. Op deze manier wordt die ideale theoretische situatie verkregen waarin, om de woorden van Jams K. Feely Jr. te gebruiken, “de marge van kans tussen intentie en realisatie” bijna nihil is.
Want volgens Feely:, hoe kleiner deze marge wordt, des te groter de controle op de uitvoering mogelijk lijkt, en hoe meer de coëfficient van voorspelbaarheid verhoogd wordt. Een degelijke situatie zou maximale zekerheid geven in al de verschillende administratieve eenheden. En wat Feely voorstelde als het theoretische ideaal wordt praktisch. Het enige prijskaartje op zijn verworvenheid is de omkering van de administratie in een apparaat (apparatus), de ambtenaren in objecten, en de natie in een leverancier van werkend kapitaal.
De natie wordt het voorwerp van de technische staat in de zin dat het al de verschillende soorten van materiële ondergrond verschaft: mensen, geld, economie enzovoort. De staat wordt een machine, ontworpen om de middelen van de natie te exploiteren. De relatie tussen staat en natie is in het vervolg compleet anders dan het voorheen geweest was. De natie is niet langer in hoofdzaak een menselijke, geografische en historische entiteit. Het is een economische macht, wiens hulpbronnen aan het werk gezet moeten worden, en waarvoor een opbrengst moet terugkomen. In connectie met deze opbrengst gebruikten de oudere technici de term “maximum”, maar de nieuwere gebruiken de term “optimum”. Maximum opbrengst is opbrengst die de hulpbronnen van de staat uitput en verlaagt binnen een korte tijdsinterval; optimum opbrengst is een opbrengst die essentie en vitaliteit probeert te waarborgen. Het typerende voorbeeld is de TVA. Hoewel dit zo kan zijn, moeten wij de natie als een entiteit beschouwen, wiens volledige hulpbronnen in werking moeten worden gesteld, op preciese wijze, want al de verschillende technieken, die elkaar wederzijds conditioneren...”
Alan: Dat is heel belangrijk begrijp je. Dat gebeurt door middel van al de associaties, inclusief de politie - waarvan jij denkt dat ze deel zijn van jouw cultuur- zij netwerken allemaal samen en zij helpen elkaar verder te conditioneren met technieken die in gebruik zijn.
“…die elkaar wederzijds conditioneren, is in het spel gekomen. Als de technicus eenmaal zijn operaties is begonnen kan hij geen grenzen meer herkennen. Hij kan niets waarderen of respecteren in de natie behalve de “natuur der dingen”. Dit bevordert de grotere samenhang van de staat-natie, die zo karakteristiek is voor onze tijd.
Wat waar is op het nationaal niveau, is ook waar op het niveau van internationale organisatie. Met het oog op de radicale tegenslagen die ervaren werden door de politieke organismen, die ontworpen waren om internationale overeenstemming te kweken, werd besloten verdere onderzoeking langs deze lijnen aan een groep technici toe te vertrouwen. Geloofd werd dat internationale beschouwing van de gebieden die geëxploiteerd moesten worden, eerder dan van puur nationale belangen, gunstiger zou zijn (to an entente (onvertaald).
Aldus opende een vergadering, die bestond uit 550 wetenschappers en technici, zijn beraadslagingen aan het Lake Success, om te overdenken hoe de natuurlijke hulpbronnen van de wereld het beste geëxploiteerd konden worden. Internationale projecten van deze soort zijn veel minder geavanceerd dan gelijksoortige internationale projecten en de reacties van politici op de technici zijn overeenkomstig enthousiaster. Dit werd duidelijk op de Strassbourg vergadering van de Organisation Européenne de Coopération Economique."
Alan: Dat was natuurlijk de start van de gemeenschappelijke markt om Europa te integreren, en dat was de naam van de technische groep die het arrangeerde. Het stond boven en buiten poltiek dat het bereikt werd. En dat opnieuw, gaat terug naar de CFR, toen zij pochten dat zij de eenwordingsplannen voor de Amerika’s hadden opgesteld. Zij staan buiten het stemmende publiek. Zij zijn experts in hun klasse: de technici.
“De Amerikanen waren van mening dat deze organisatie niet zo snel voortgang boekte als de technische situatie toestond. Wij zijn getuigen van de start op het internationale niveau, van dezelfde “overname” door de technici, die we reeds op het nationale niveau waargenomen hebben.”
Alan: In andere woorden, terug in 1949 werkten zij al hard richting internationalisme. En de technici, opnieuw, met al hun informatieverzameling en statistiek, hadden de leiding over alles.
Op pagina 301 gaat hij verder met het spreken over “Technique Unchecked” (onbeteugelde techniek):
“Op het ogenblik bestaat er geen tegenwicht voor techniek. In een samenleving in evenwicht, ontmoet iedere culturele tendens, iedere nieuwe impuls, een zeker aantal obstakels, die zich gedragen als de eerste verdedigingslijn van een samenleving. Dit is niet vanwege de wisselwerking van conservatieve en revolutionaire krachten in het algemeen, noch in het bijzonder het spel tussen de productiemiddelen en de organen van consumptie. Het is eerder vanwege het simpele feit dat iedere nieuwe factor in het culturele raamwerk geïntegreerd moet worden. En dit proces vereist een bepaalde tijdsperiode, omdat het aanpassingen van de twee op elkaar inwerkende elementen met zich meebrengt. Aanvankelijk is het nooit duidelijk of de nieuwe factor acceptabel zal zijn voor het culturele complex. Aan de ene kant is er een soort proces van selectie en aan de andere kant een weerstand, die geleidelijk vermindert. Een aantal verschillende krachten spelen deze tegenhoudende rol. Ik zal er vier bespreken.
“De eerste is moraliteit…”
Alan: Heel belangrijk hoofdstuk.
“Iedere beschaving heeft precieze gedragsregels, die omvat worden door de term moraliteit (in zijn Franse of Anglo-Saksische betekenis). Zij kunnen bewust en uitgedacht of onbewust en spontaan zijn. Zij bepalen wat goed is en wat slecht is en daaruitvolgend laten zij een bepaalde innnovatie toe of wijzen ze deze af.
Zeer dicht bij moraliteit, bevat publieke opinie een reeks van veel meer irrationele reacties, die niet noodzakelijkerwijs aan goed en kwaad gerelateerd zijn. Om redenen, die nog steeds slecht begrepen worden, kan publieke opinie onder de invloed van een bepaalde impuls in een bepaalde richting bewogen worden, of het kan weerspannig blijven. Duidelijk, publieke opinie is beslissend in de wisselwerking tussen moraliteit en een nieuwe factor. Het kan moraliteit verouderd maken of het tot een overwinning brengen.
Een derde tegenhoudende kracht is sociale structuur, die zowel sociale morfologie als economische of legale structuur bevat. De sociale structuur reageert sterk telkens wanneer nieuwe factoren dreigen het te wijzigen. (Dit, terloops, is de enige van de vier factoren, die door Marxisme gehouden is). Systemen of ideeën zijn niet langer de enige werkzame factoren. Economische relaties of sociologische factoren kunnen het evenwicht verstoren, zelfs van een situatie waarvan voorheen gedacht werd verzekerd te zijn.
Uiteindelijk is er de staat, het speciale orgaan van verdediging van een samenleving, die met alle middelen die het tot zijn beschikking heeft, reageert tegenover alle verstorende krachten.”
Alan: Nu, wat hij je hier laat zien, is dat er andere dingen zijn die aangevallen moeten worden, zodat de gehele structuur van het systeem veranderd kan worden, inclusief moraliteit enzovoort. En dat is gebeurd. Er is sinds honderd jaar een oorlog gaande tegen al deze specifieke onderdelen van de samenleving, en het versnelt zich sinds de jaren ’60.
Op pagina 303 vertelt hij een aantal waarheden, die mensen niet leuk vinden, maar het is altijd waar.
"Publieke opinie is des te belangrijker in het feit dat het een tweeledig element heeft. In de eerste plaats is er de collectieve aanbidding van de moderne mens van de macht van feit (power of fact)…”
Alan: Dat is heel belangrijk.
“ In de eerste plaats is er de collectieve aanbidding van de moderne mens van de macht van feit (power of fact), die in iedere techniek wordt getoond en die gemanifesteerd wordt in zijn volledige aanbidding van haar overweldigende voortgang. Deze adoratie is niet passief, maar waarlijk mystiek. Mensen offeren zichzelf ere voor op en verliezen zichzelf in het zoeken ernaar. In deze zin had Mussoini gelijk toen hij sprak van de mens die zichzelf in en door de staat verwerkelijkt, het collectieve instrument van macht. De martelaren van wetenschap of van de luchtmacht of van de atomische zuil geven ons het meest diepe gevoel van deze aanbidding, als we de eerbied zien die de menigte voor hen heeft. ”Ik heb vertrouwen in techniek”, verklaarde Henry Wallace, de voormalig secretaris van handel van de Verenigde Staten. Zijn vertrouwen woont inderdaad in de harten van mensen. De mens ergert zich als hem verteld wordt dat techniek kwaad (evil) veroorzaakt. De plagen die door één techniek veroorzaakt worden, zullen nog steeds door andere technieken goedgemaakt worden. Dit is de normale houding van de samenleving.”
Alan: We zien dat bijvoorbeeld in de geneeskunde. Want wij aanbidden allemaal deze vooruitgang, deze techniek vann vooruitgang. We zien het met de effecten van geneesmiddelen enzovoort, en de bijwerkingen en de uitval. We zien het met de effecten van autisme door bepaalde inentingen. En daarna al de behandelingen die ze moeten krijgen om te proberen hen te helpen zoveel mogelijk weer bij normaal terug te komen. Nooit verliezen we ons vertrouwen, zelfs als de techniek zélf ons of andere mensen deels of volledig vernietigt.
“In de tweede plaats is er de diepe overtuiging dat technische problemen de enige ernstige zijn. De geamuseerde blik die mensen de filosoof geven; het gebrek aan interesse in metafysische en theologische vragen (de Byzantijnse twisten enzovoort); de afwijzing van de geesteswetenschappen, die komt van de overtuiging dat we in een technisch tijperk leven en dat onderwijs ermee moet overeenstemmen; het zoeken naar het direct praktische, die de implicatie in zich draagt, dat geschiedenis nutteloos is en geen praktische doelen kan dienen. Al deze zijn symptomatisch van die “redelijke” overtuiging, die de sociale hiërarchie doordringt en voor alle sociale klassen identiek is. “Alleen techniek is not mere gab (onvertaald)”. Het is positief en brengt werkelijke prestaties voort. Op deze twee manieren wordt de mystiek en de rationele publieke opinie volledig richting techniek gericht”.
Alan: We aanbidden het in andere woorden, dit ding dat wetenschap en vooruitgang genoemd wordt en al de rest ervan.
"En op dit moment kneedt een andere preciese techniek publieke opinie ten aanzien van iedere bepaalde kwestie. Deze techniek is nooit ten volle geëxploiteerd omdat publieke opinie gunstig genoeg staat tegenover techniek zonder. Maar als een plotselinge verandering zou plaatsvinden en publieke opinie zou zich tegen techniek richten, zouden we de propagandamachine in beweging gezet zien worden om een gunstige atmosfeer te herscheppen, omdat het hele sociale gebouw op het spel zou staan.”
Alan: We zagen dit met de arrogantie waamee zij ons allemaal de Europese Unie in wilden brengen. En uiteindelijk gaven zij verscheidene landen de stem, tegen hun betere oordeel of wil in. Toen mensen zeiden: “nee, we willen het niet”, luisterden zij niet. Zij hadden enorme reclamecampagnes die het publiek vertelden, dat mijn god, als ze zich niet bij deze unie en handel en de rest aansloten, zouden zij achterblijven. Vele miljarden werden uitgegeven om het publiek te overtuigen, om het publiek angst aan te jagen, dat zij zich moesten aansluiten, anders zouden zij in armoede terecht komen. Deze zelfde techniek werd hier in Noord Amerika gebruikt met betrekkinng tot NAFTA en al de rest, het is exact hetzelfde: “je zult achterop raken”. Dezelfde slogans, die zij leenden van de Europese Unie. En dat zijn dezelfde slogans die zij nu gebruiken bij kleine landen, die zich nog niet bij de Europese gemeenschappelijke markt hebben aangesloten: “je zult achterop raken”. Ze zullen gepasseerd worden. De propaganda-arm gaat in werking om je angst aan te jagen, zodat je stemt op de wijze die verwacht wordt, de weg die zij willen dat je stemt.
Maar het maakt toch niet uit. Begrijp je, de Verenigde Naties kwamen een paar jaar geleden al naar buiten met hun super-stad programma en vertelden de landen en de burgemeesters - omdat zij allemaal tot de organisaties van de VN behoren, Internationale Burgemeesters enzovoort, alemaal behoorden tot deze groepen, en zij krijgen allemaal hetzelfde format op hetzelfde moment van de Verenigde Naties - Ze kregen verteld om supersteden te creëren, de nieuwe super-stadsstaat door het samenvoegen van al de kleinere steden. Het zou goedkoper zijn, logen zij iedereen voor. En plaatsen als Toronto waren de eersten om het te doen, tegen de wil van het publiek. In feite, zij begonnen ermee zonder de toestemming van het publiek. Want we worden nu geleid door technici, niet echt door politici.
Toen het publiek in Toronto en elders ernstige bezwaren had tegen de samenvoeging, omdat “iets in de staat Denemarken niet fris rook”, zoals ze zeggen. Ze wisten dat de belasting omhoog zou gaan en al de leugens die zij kregen waren gewoon dát, het waren leugens. De overheid, of de stad zei uiteindelijk: “ok, we zullen jullie de stem geven”. Dus zij gaven hen de stem en er kwam een enorme reclamecampagne, en ongeveer 70-80 procent van het publiek zei: “nee, we willen niet samenvoegen”. Toen draaide de stad zich om een zei hen: “We weten waar jullie voor stemden, maar jullie gaan het toch krijgen”. Dat is democratie in actie, zo werkt het. Begrijp je, de publiek opinie is een ergernis voor hen.
We zijn op de weg van vooruitgang. En dit wordt erger. Het wordt al erger en onder de schijn van terrorisme walst het vooruit. Er is geen inbreng van het publiek, die wordt helemaal niet in beschouwing genomen.
Op pagina 324 praat Ellul over hoe we zo snel veranderd worden door techniek.
“De technische samenleving is in staat om de mens als een zeer verschillende vorm te herscheppen dan hij een eeuw geleden was. Het is ook in staat een “evenwicht” te hervestigen op een hoger of lager punt (overeenkomstig de criteria die gebruikt worden). Maar in ieder geval, om het te vestigen op een verschillend niveau van het niveau dat vóór het technische tijdperk verkregen was.
Wijziging van de omgeving en ruimte Techniek heeft de diepste hoeken van het menselijk wezen doordrongen. De machine neigt niet alleen om een nieuwe menselijke omgeving te creëren, maar ook om de ware essentie van de mens te veranderen. Het milieu waarin hij leeft is niet langer van hem. Hij moet zichzelf aanpassen, alsof de wereld nieuw was, aan een universum waarvoor hij niet geschapen was. Hij was gemaakt om zes kilometer per uur te gaan, en hij gaat er duizend. Hij was gemaakt om te eten als hij honger had en te slapen als hij slaperig was. In plaats daarvan gehoorzaamt hij een klok. Hij was gemaakt om contact met levende dingen te hebben, en hij leeft in een wereld van steen. Hij was gecreëerd met een bepaalde wezenlijke eenheid, en hij is versplinterd door al de krachten van de moderne wereld.
Inderdaad, de machine heeft de mens verrijkt, aangezien het hem veranderd heeft. De zintuigen en organen van de machine heeft de krachten van de menselijke zintuigen en organen vermenigvuldigd die de mens in staat stelt een nieuw milieu te doordringen en hem ongekende aanblikken, vrijheden en dienstbaarheden te onthullen. Hij is beetje bij beetje bevrijd van fysieke beperkingen, maar hij is des te meer de slaaf van abstracte. Hij handelt via tussenpersonen en heeft daaruitvolgend contact met realiteit verloren. De geïnteresseerde lezer wil misschien Friedman’s voortreffelijke werk raadplegen aangaande de scheiding van de werker van zijn materiaal. De mens als werker heeft het contact verloren met het voornaamste element van leven en omgeving, het basismateriaal waaruit hij maakt wat hij maakt. Hij kent niet langer hout of ijzer of wol. Hij is alleen bekend met de machine. Zijn capaciteit om een werktuigkundige te worden heeft zijn kennis van zijn materiaal vervangen. Deze ontwikkeling heeft diepgaande mentale en psychische transformaties veroorzaakt, die nog niet kunnen worden ingeschat.
Mannen met wetenschappelijke kennis van materialen worden alleen in onderzoeksinstituten aangetroffen. Maar zij gebruiken of zien deze materialen nooit en hebben grotendeels een abstracte kennis van hun eigenschappen. De mannen, die de materialen werkelijk gebruiken om een eindprodukt te maken, kennen deze niet langer. Zij volgen technische specificaties en gebruiken het enige object dat zij ooit uit eerste hand zullen kennen: de machine. Maar er kan niet gezegd worden dat de man aangepast is aan de machine. De piloot van het supersonische vliegtuig wordt op zijn topsnelheid in zekere zin volledig één met zijn machine. Maar immobiel gemaakt in een netwerk van buizen en leidingen, is hij doof, blind en onmachtig. Zijn zintuigen zijn vervangen door wijzerplaten die hem informeren over wat plaatsvindt. In zijn helm ingebouwd, bijvoorbeeld, is er een electro-encephalographic (hersengrafisch) apparaat, dat hem kan waarschuwen voor dreigende verdunning van zuurstof voordat zijn zintuigen het hem verteld zouden kunnen hebben. We kunnen zeggen, dat hij ‘bestaat” in abnormale omstandigheden, maar we kunnen niet zeggen dat hij in enige menselijke zin aan deze aangepast is.
En zijn situatie is niet uitzonderlijk. Het is niet alleen in werk (dat een groot deel van zijn leven inneemt) dat de mens deze transformatie tegenkomt. Zijn omgeving als een geheel (alles dat zijn omgeving, zijn levensonderhoud, verblijfplaats en gewoonten vormt) wordt veranderd.”
Alan: Nu, herinnner, dit boek werd in 1964 geschreven.
Op pagina 432 zegt hij:
"Blik op het jaar 2000. Dit kwam uit een wekelijks tijdschrift. De “L’Express of Paris” publiceerde een serie fragmenten uit teksten van Amerikaanse en Russische wetenschappers over de samenleving in het jaar 2000”.
Alan: Dus hier zijn ze, in de jaren zestig, drukken dit om te zien hoe ver ze gekomen zijn met hun geplande voorspellingen.
“Zolang dergelijke visies puur een literaire zorg waren voor science fiction schrijvers en sensatie journalisten, was het mogelijk ernaar te glimlachen. Nu hebben we werken van Nobel prijs winnaars, leden van de Academy of Sciences of Moscow, en andere wetenschappelijke notabelen, wiens kwalificaties buiten kijf staan. De visies van deze heren zetten science fiction in de schaduw. Tegen het jaar 2000 zullen reizen naar de maan gewoon zijn,…”
Alan: Goed, als ze dat zijn, is het ons niet verteld, ik zeg niet dat ze het niet doen.
"…net als bewoonde kunstmatige satellieten."
Alan: We hebben deze, dat is zeker.
"Al het voedsel zal volledig synthetisch zijn."
Alan: We zijn die weg gegaan met het gemodificeerde voedsel en het gaat nog veel erger worden. Het is gepland om uiteindelijk allemaal synthetisch te worden.
“De wereldbevolking zal verviervoudigd zijn, maar zal gestabiliseerd zijn. Zeewater en gewoon gesteente zullen al de noodzakelijke metalen voortbrengen.”
Alan: Dat is niet gedaan, tenzij ze het verborgen houden.
"Ziekte, alsook hongersnood zullen uitgeroeid zijn.”
Alan: Wel, dat hebben ze zeker, maar ze moeten het gaande houden om de bevolking laag te houden. En dat is het grote probleem geweest van al de mannen aan de top van de Wereld Gezondheids Organisatie. Hoe breng je de bevolking omlaag én verleng je de levensduur? Zij staan lijnrecht tegenover elkaar, dus ze moeten het een óf het ander doen.
"De problemen van energieproduktie zullen volledig opgelost zijn."
Alan: Dat is waar, maar je kunt geen vrije samenleving hebben die vrije energie heeft én hen beheersen als je de baas wilt zijn. Je moet verzekeren dat zij onderling afhankelijk van jou zijn. En daar zijn we vandaag, onderlinge afhankelijkheid (interdependence). Je zult nooit, ooit, gratis energie krijgen, vooral als zij iedereen in woongebieden willen insluiten, waar er geen vervoermiddelen zijn, enzovoort, en waar je je dient te gedragen, wat betekent, dat je voor het systeem moet werken om het systeem te betalen.
"De problemen van energieproduktie zullen volledig opgelost zijn. Ernstige wetenschappers, dat dient herhaald te worden, zijn de bron van deze voorspellingen, die tot nu toe alleen gevonden werden bij filosofische utopia’s. De meest opmerkelijke voorspellingen betreffen de transformatie van onderwijsmethoden en het probleem van de menselijke voortplanting. Kennis zal in “electronische banken” verzameld worden…”
Alan: Dat zijn computers, begrijp je.
"…en direct overgezonden worden naar het menselijk zenuwsysteem door middel van gecodeerde electronische boodschappen.”
Alan: Wel, zij wisten terug in 1960 waar ze op af stuurden, natuurlijk, want dat was deel van hun plan.
“Er zal niet langer enige noodzaak zijn om bergen nutteloze informatie te lezen of te leren. Alles zal ontvangen en geregistreerd worden overeenkomstig de behoeften van het moment. Aandacht of inspanning zal niet nodig zijn. Wat nodig is, zal direct van de machine naar het brein overgebracht worden, zonder dat het door het bewustzijn gaat.”
Alan: En dat is wat zij kunnen doen. We weten dat. In experimenten hebben zij al een hele tijd menselijke hersenen aan de computer gekoppeld.
"In het gebied van genetica, zal natuurlijke voortplanting verboden worden.”
Alan: Dat is wat zij toen al zeiden.
"Een stabiele bevolking zal nodig zijn, en deze zal bestaan uit de hoogste menselijke typen.”
Alan: Hij noemt niet het “Human Genome Project”, maar dat ging daar helemaal daarover.
"Kunstmatige inseminatie zal ingezet worden. Dit zal, volgens Muller, de introductie toestaan van een drager baarmoeder van een in vitro bevruchte eicel (IVF). Eicel en sperma zullen genomen worden van personen, die het mannelijk ideaal respectievelijk het vrouwelijk ideaal representeren. De reproduktieve cellen in kwestie zullen bij voorkeur die van mensen zijn, die lang genoeg dood zijn, zodat een waar perspectief van hun levens en werken zichtbaar is, vrij van ieder persoonlijk vooroordeel. Zulke cellen zullen van celbanken genomen worden en zullen de meest waardevolle genetische erfenis van de mensheid representeren.
De methode zal universeel toegepast moeten worden. Indien de mensen van een enkel land het intelligent en intensief zouden toepassen, zouden zij snel een praktisch onoverwinnelijk niveau van superioriteit verkrijgen.”
Alan: Dus we hebben het over rasverrbetering, begrijp je. Dat is waar ze de hele wereld op hetzelfde moment langs dezelfde weg moeten brengen. Dat betekent dat zij controle over de wereld moeten hebben, anders zou je een ras van supermensen krijgen, die de rest van de wereld zouden overwinnen.
"Indien de mensen van een enkel land het intelligent en intensief zouden toepassen, zouden zij snel een praktisch onoverwinnelijk niveau van superioriteit verkrijgen”. Hier is een toekomst waar Huxley niet van durfde dromen. Misschien in plaats van zich te verwonderen of geschokt te zijn, zouden we een klein beetje moeten reflecteren. Een vraag die niemand stelt als hij geconfronteerd wordt met de wetenschappelijke wonderen van de toekomst, betreft de tussentijd.
Beschouw bijvoorbeeld het probleem van de automatisering, dat zeer binnenkort acuut zal worden. Hoe zullen wij sociaal, politiek, moreel en menselijk de kans zien om daar te komen? Hoe moeten de ontzaglijke economische problemen van bijvoorbeeld werkloosheid opgelost worden? En in Muller’s meer afgelegen utopia, hoe zullen we de mensheid dwingen af te zien van het op natuurlijke wijze verwekken van kinderen? Hoe zullen we hen dwingen zich te onderwerpen aan constante en rigoreuze hygienische controles? Hoe zal de mens overreed worden om een radicale transformatie van zijn traditionele voedingswijzen te accepteren? Hoe en waar zullen we anderhalf miljard personen hervestigen, die vandaag hun broodwinning hebben van landbouw en die in de beloofde ultrasnelle omkering (conversion) van de volgende veertig jaar als bebouwers van de aarde volledig nutteloos zullen worden?”
Alan: Begrijp je, terug in de jaren ’60 wisten zij dat ze af moesten van kleinschalige landbouw, familieboerderijen. In de Verenigde Naties zeiden zij, dat landbouw te belangrijk was om aan boeren over te laten. Het is voor de grote agri-food bedrijven. Dat is eveneens deel van de techniek.
“Hoe zullen we het beheer en de bewoning van de buitenaardse ruimte aanpakken, opdat een stabiele manier van leven (modus vivendit) verschaft wordt? Hoe moet ervoor gezorgd worden dat nationale grenzen verdwijnen? (een van de twee laatste zou een noodzakelijkheid zijn). Er zijn vele andere ”hoe’s”, maar zij zijn voor het gemak ongeformuleerd gelaten. Als we nadenken over de serieuze maar relatief kleinere problemen, die teweeggebracht zijn door de industriële exploitatie van kolen en electriciteit, als we erover nadenken dat deze problemen over honderdvijftig jaar nog steeds niet naar bevrediging opgelost zullen zijn, dan hebben we het recht te vragen of er oplossingen zijn voor de oneindig veel complexere “hoe’s” van de volgende veertig jaar. Feitelijk is er één en slechts één middel voor hun oplossing: een wereldwijd totalitair dictatorschap, die techniek zijn volle vrijheid zal toestaan en op hetzelfde moment de begeleidende problemen zal oplossen.”
Alan: Dus daar ben je. Dat is de enige oplossing die zij konden hebben: terreur, terreur, terreur en een wereldwijd dictatorschap, totalitair.
“Het is niet moeilijk om te begrijpen waarom de wetenschappers en aanbidders van technologie er de voorkeur aan geven niet uit te weiden over de oplossing, maar liever vlug over de saaie en oninteressante tussentijdse periode heen springen en rechtstreeks in het gouden tijdperk landen. We kunnen onszelf inderdaad afvragen of we zullen slagen überhaupt door de transitieperiode heen te komen of dat het bloed en lijden dat benodigd is, misschien niet een te hoge prijs is om voor dit gouden tijdperk te betalen.”
Alan: En dat is wat meneer Rockefeller bedoelde toen hij zei: “We hebben een raam van kans” (“we have a window of opportunity”), en hij bedoelde dat het uiteindelijk zou sluiten. Zij moeten ons snel over deze grote kloof met al zijn problemen brengen, anders raakt het publiek misschien van streek, als zij snapten wat er gebeurde.
“Als wij een harde onromantische blik werpen naar het gouden tijdperk zelf, raken we onder de indruk van de ongelooflijke naïviteit van deze wetenschappers. Zij zeggen bijvoorbeeld, dat zij in staat zullen zijn om menselijke emoties, verlangens en gedachten naar eigen goeddunken te vormen en te hervormen. En zij komen wetenschappelijk tot bepaalde, efficiënte, vooraf vastgestelde collectieve beslissingen. Zij beweren dat zij in een positie zullen zijn om bepaalde collectieve verlangens te ontwikkelen, om bepaalde homogene sociale eenheden samen te stellen uit verzamelingen van individuen, om mensen te verbieden hun kinderen op te voeden, en zelfs om hen te overreden afstand te doen van het krijgen van kinderen.
Tegelijkertijd spreken zij over het verzekeren van de overwinning van vrijheid en de noodzaak om dictatorschap tegen iedere prijs te voorkomen. Zij lijken niet in staat te zijn om de betrokken tegenstrijdigheid te vatten of om te begrijpen dat wat zij voorstellen, zelfs na de tussenliggende periode, feitelijk de grofste van dictatorschappen is. Hitler’s dictatorschap was in vergelijking een onbeduidende affaire. Dat het een dictatorschap moet worden van testbuisjes liever dan van spijkerschoenen zal het niet minder een dictatorschap maken.”
Alan: Ja, en de mensen zullen uiteindelijk getest worden om te zien – ze zij dit al aan het pushen - om te zien of je geschikt bent om een ouder te zijn. Ze hebben al verwarring gebracht in waar het ouderschap over gaat. Zij hebben zelfs de geslachts kwesties in de war gebracht. Als er geen normaal is waarmee je iets kunt vergelijken, is de cultuur in een stroom (voortdurende verandering). Het is plastic, het kan gekneed en gevormd worden. Want zo komen we tot conclusies en nemen we beslissingen en vergelijken we het met wat normaal is. Als het eenmaal uit vorm gebogen is, door elkaar gemixed, is alles mogelijk. En je word langs een nieuw pad geleid. Je neemt niet je eigen beslissingen, je kunt feitelijk je eigen beslissingen niet nemen, want je hebt niets om je informatie mee te vergelijken, aangezien normaliteit verdwenen is.
“Als onze geleerden hun gouden tijdperk in andere dan wetenschappelijke termen karakteriseren, spreken zij een hoeveelheid van laag bij de grondse banaliteiten uit, die het hart van de kleinzieligste politicus zouden verblijden. Laten we een paar voorbeelden nemen: “Om de menselijke natuur nobeler te maken, mooier en harmonieuzer”. Wat kan dit in hemelsnaam betekenen? Welke criteria, welke inhoud stellen zij voor? Niet velen, ben ik bang, zouden in staat zijn te beantwoorden hoe de overwinning van vrede, vrijheid en rede verzekerd wordt. Mooie woorden zonder inhoud erachter; “Om de culturele achterstand te elimineren”. Welke cultuur? En zou de cultuur die zij in gedachten hebben in staat zijn om in deze slechte sociale organisatie te bestaan?; “Om de buitenaardse ruimte te overwinnen”. Voor welk doel? De verovering van de ruimte lijkt een einddoel in zichzelf, die het buiten iedere noodzaak van reflectie stelt.
We worden gedwongen te concluderen dat onze wetenschappers alleen in staat zijn tot de leegste gemeenplaatsen als zij van hun specialiteiten afdwalen. Het laat iemand terugdenken aan de collectie middelmatigheden, die door Einstein verzameld werden, toen hij sprak over God, de staat, vrede en de zin van het leven. Het is duidelijk dat Einstein, uitzonderlijk wiskundig genie die hij was, geen Pascal was. Hij wist niets van politieke of menselijke realiteit, of in feite alles dat buiten zijn wiskundige bereik lag. De banaliteit van Einstein’s opmerkingen in zaken buiten zijn specialiteit is net zo verbazingwekkend als zijn genie erbinnen. Het lijkt alsof de gespecialiseerde toepassing van al iemand’s vermogens in een bepaald gebied de beschouwing van algemene dingen verhindert.
Zelfs J. Robert Oppenheimer, die ontvankelijk lijkt voor een algemene cultuur, staat niet buiten dit oordeel. Zijn politieke en sociale verklaringen bijvoorbeeld, gaan nauwelijks verder dan die van de man in de straat. En de meningen van de wetenschappers, geciteerd door L’Éxpress zijn niet eens op het niveau van Einstein of Oppenheimer.
De gewichtigdoenerijen in feite, rijzen niet tot het niveau van het gemiddelde. Het zijn vage algemeenheden, die geërfd zijn uit de negentiende eeuw, en het feit dat zij de verste grenzen van denken van onze wetenschappelijke waardigheden voorstellen, moet symptomatisch zijn voor tot stilstand gebrachte ontwikkeling of van een mentale blokkade.
Bijzonder verontrustend is de kloof tussen de enorme macht die zij uitvoeren en hun kritische vermogen, dat vastgesteld moet worden als krachteloos. Om heerschappij uit te kunnen oefenen, is een bepaald vermogen van kritiek, onderscheidingsvermogen, oordeel en keus noodzakelijk. Het is onmogelijk om vertrouwen te hebben in mensen, die deze vermogens duidelijk ontberen.
Toch is ons lot duidelijk om een “gouden tijdperk” tegemoet te zien in de heerschappij van tovenaars, die volledig blind zijn voor de betekenis van het menselijk avontuur. Als zij spreken over het bewaren van het zaad van uitzonderlijke mensen, bedoelen zij dat zij de rechters zijn.”
Alan: Hij praat over wie zal leven, wie zal sterven, wie geboren zal worden, wie niet.
“Het is duidelijk, helaas, dat zij voorstellen om zelf op de stoel van het oordeel te zitten. Het is nauwelijks waarschijnlijk dat zij aan een Rimbaud of een Nietzsche zullen denken als waardig nageslacht. Als zij aankondigen dat zij de genetische mutaties zullen bewaren, die hen het meest gunstig toeschijnen, en dat zij voorstellen om de kiemcellen te modificeren om zulke en zulke eigenschappen te produceren; en als we de middelmatigheid van de wetenschappers zelf buiten de grenzen van hun specialiteiten beschouwen, dan kunnen we alleen sidderen bij de gedachte wat zij als meest gunstig achten. Geen enkele van onze wijze mannen stelt ooit de vraag aan het eind van hun wonderen (marvels). Het “waarvoor” wordt resoluut gepasseerd. Het antwoord dat zou opkomen bij onze tijdgenoten is: “ter wille van geluk”. Helaas, dat is niet langer de vraag. Eén van onze best bekende specialisten in ziekten van het het zenuwsysteem schrijft: “Wij zullen in staat zijn om de emoties, verlangens en gedachten van de mens te modificeren, zoals we op een elementaire wijze reeds met kalmerende middelen gedaan hebben”.
“Het zal mogelijk zijn”, zegt onze specialist, “om een overtuiging of een impressie van geluk te produceren zonder enige basis ervoor”. Onze man van het gouden tijdperk zal derhalve in staat zijn tot geluk onder de ergste ontberingen. Waarom ons dan buitengewoon comfort, hygiene, kennis en voedsel beloven, als we door het simpelweg manipuleren van ons zenuwsysteem, gelukkig kunnen zijn zonder?
Het laatste schrale motief dat we mogelijk zouden kunnen toeschrijven aan het technische avontuur, gaat aldus in rook op door het bestaan van techniek zelf. Maar wat heeft het voor zin om vragen te stellen over motieven, van “waarom”? Dat moet allemaal het werk zijn van een of andere miserabele intellectueel, die terugdeinst voor technische vooruitgang. De houding van de wetenschappers, op welk niveau ook, is duidelijk. Techniek bestaat omdat het techniek is. Het gouden tijdperk zal zijn omdat het zal zijn. Iedere andere vraag is overbodig.”
Alan: Ja, in techniek is alles dat zij kunnen zien techniek. Zij bestaan voor zichzelf en voor hun informatieverzameling, die in computers gestopt wordt, met al de statistiek, die uitspuugt wat de toekomst moet zijn, en wij schikken ons naar de machine.
Voor diegenen die serieus zijn en meer willen weten over de betere hersenen aan het werk, in de laatste honderd jaar of zo, voeg dit boek toe aan je collectie. Het is "The Technological Society" van Jacques Ellul, die simpelweg dingen zegt zoals ze zijn. Een man die zich mengde met al de topmannen, grote spelers. Zij brengen een globaal systeem tot stand en een geplande samenleving, een streng ontwikkelde samenleving, waar bureaucraten en technici hun technieken zullen gebruiken op het publiek, dat volledig onwetend zal zijn over dat zij gehersenspoeld werden en als computers, iedere paar maanden of jaar opgewaardeerd werden. Veel van wat hij in dit boek zei is al gebeurd. Maar in zijn manier om dingen over te brengen, hoewel dit een vertaling uit het Frans is, die veel beter is, kun je nog steeds de soort geest (mind) zien, die de man had en de kennis, die hij vergaard had of vanuit zeer hoge kringen zelf onderwezen had gekregen.
En dat is waarom je ziet, dat technieken vandaag onder de schijn van terrorisme je wereld leiden. Dat is waarom je de dooreengeweven connecties tussen alle organisaties van sociale controle ziet, het leger, de politie, bureaucratieën, overheidsministeries enzovoort, die allemaal in coördinatie samenwerken zoals zij moeten doen. Zij grijpen allemaal in elkaar en zij worden de staat. En jullie worden de bedienden onder zo’n systeem. Je doet wat je verteld wordt, het hoeft helemaal niet logisch voor je te zijn, gehoorzaam gewoon.
Geen mooi plaatje, maar velen zagen het komen. Deze mensen werden geboren vóór jij en ik geboren werden. Zij zagen het in hun dagen komen. Het is een zeer lange tijd aan de gang en het plan wordt nooit gewijzigd. Zij gebruiken marketing om kinderen betrokken te krijgen en opgewonden in het vooruitzicht van de volgende fase van de machine, waar je een implantaat met superkrachten in je hersenen zult hebben. Je kunt de hele dag een schuur uitmesten en tot aan je knieën in de koeiemest staan, maar in je hoofd zul je een avontuur op de maan beleven. Daar hebben ze over.
De verovering van de geest (mind), de totale verovering van ieders geest, voor hún eigen gebruik. Want zij zijn de experts en jij niet. Dat is hun logica. Dat is hun verdediging. En wij staan toe dat het gebeurt, zelfs als we weten waar het heengaat. Want we zijn zelf aan het systeem verslaafd. Het speelgoed, de gadgets, het gebruik van trucs. En wij volgen de muizevallen één voor één tot in de finale. En daarheen hopen zij ons te leiden en intussen maken ze het heel spannend en begeerlijk.
Met de creatie van een egosyntonische samenleving wisten zij dat mensen, die iedere pijn tegen iedere prijs zouden vermijden en plezier zouden zoeken, gemakkelijk geleid zouden worden. Toch, dit hele gedoe van “wees gelukkig, wees de hele tijd gelukkig”, is een compleet recent fenomeen en een leugen natuurlijk. Want als menselijke wezens moeten we in staat zijn om de hele reeks van emoties te ervaren om volwassen te zijn. En door het ervaren van al de emoties word je menselijker en heb je meer medeleven met anderen. Mensen die egosyntonisch zijn en die hebben geleerd niet naar de negatieve kant van dingen te kijken –alles dat onplezierig is, is negatief, zelfs als het jouw leven zou kunnen redden als je het wist – zij zijn al verloren. En zij zullen met de rattenvanger de hele weg gaan, tot aan de hersenchip, heel gelukkig.
Dus sorry dat ik zo langdradig was met het voorlezen van citaten uit dit specifieke boek. Maar voor die serieuze studenten, die willen weten hoe we hier beland zijn en waarom dingen vandaag gebeuren, lees het verleden. Lees de mensen, die betrokken waren in de studie van deze wetenschappen en die deze perfect begrepen. Kijk wat zij te zeggen hebben. Het is niet alleen een kwestie van dat het op een dag je leven kan redden. Als je enig medeleven hebt en een compleet menselijk wezen bent, dan zou het kunnnen helpen om andere mensen ook te redden, en diegenen die nog moeten komen. Dat betekent, diegenen die op natuurlijke wijze geboren worden, en niet geperfectioneerd door testbuisjes. - Dat gewoon de manier van de staat is om te zeggen: “WIJ hebben een idee over wat voor soort mensen we willen”. En geloof me, zij zullen de zeer gehoorzamen zijn. Misschien sterk, misschien gezond, maar heel gehoorzaam. En zij zullen geen problemen geven voor de autoriteiten.
Hamish en mezelf wensen je vanuit Ontario, Canada, een goede avond en moge je god of je goden met je gaan.
“Revolutie” door Dick Gaughan
Ik kom als een nieuwgeboren komeet Als de zon die ’s morgens opkomt Ik kom als de woedende storm die een donderwolk’s waarschuwing volgt Ik kom als het vurige lava vanonder door wolken bedekte vulkanische bergen Ik kom als een storm uit het noorden die de oceanen in paniek wakkerschudt
Ik kom omdat tirannie mijn zaad in het zand van de hete woestijn plantte Ik kom omdat meesters mijn woede met ieder commando hebben ontvlamd Ik kom omdat de mens het levengevende zaad in zijn aderen niet kan vermoorden Ik kom omdat vrijheid niet voor altijd door ketenen geboeid kan worden
Ik kom omdat tirannen verbeelden dat de mensheid alleen de troon is Ik kom omdat vrede gevoed wordt door kogels en kanonnen allee Ik kom omdat één wereld twee is en we aanschouwen elkaar met razernij Ik kom omdat wachters opgesteld zijn om de hoop van het tijdperk buiten te houden
Vanaf de vroegste tijden hebben onderdrukten me wakker gemaakt en riepen me hen te leiden Ik leidde hen uit slavernij en bracht hen naar snelwegen van vrijheid Ik marcheerde aan het hoofd van hun legioenen en begroette een nieuwe wereld bij haar geboorte En nu zal ik met de volkeren marcheren totdat zij de aarde bevrijden
En jullie, al jullie heilig gemaakte rijke stinkerds Bandieten, boos en gekroond Jullie namaaktorens van gerechtigheid En ethiek zal neerstorten op de grond Ik zal mijn goede zwaard zenden door jullie harten die de wereld in hun lust in bloed hebben gedrenkt En al je kronen en scepters stukgooien en hen vertrappen in het stof
Ik zal al jullie rijke purperen gewaden openrijten en ze verscheuren tot lompen en flarden En nooit opnieuw zal hun glitter in staat zijn de hoofden van mensen te draaien Eindelijk zal jullie koude wereld beroofd worden van zijn trotse hypcriete glans Want we zullen het zeker ontbinden als zonlicht de diepe sneeuw oplost
Ik zal jullie spinneweb mentaliteit afbreken De oude ketting van leugens verbreken Al jullie zwart bedekte priesters vangen en hen smoren alsof zij vliegen waren Ik zal een snel eind aan jullie hemelen maken Jullie goden die doof zijn voor alle gebeden Je waardeloze oude geesten vernietigen en de aarde en de lucht schoonmaken
En hoewel je me kunt smoren en doodschieten En me ophangen, je geploeter is vergeefs Geen kerker, geen galgen kunnen me bang maken Noch zal ik bang zijn voor pijn Iedere keer zal ik van de aarde oprijzen En door al jullie wapens van ondergang breken Totdat jullie voor altijd afgelopen zijn Totdat jullie stof zijn in het graf
"Revolution" by Dick Gaughan I come
like a comet new born I come
because tyranny planted I come
because tyrants imagine
From
earliest times the oppressed And you,
all you sanctified moneybags I'll rip
off your rich purple garments I'll break
down your cobweb morality And though
you may choke me and shoot me
Vertaling: Hensel, januari 2008 |