|
ALAN WATT VIDEO INTERVIEW DEEL 1:
“SHOCK AND AWE, THE MANIPULATION OF THE HUMAN PSYCHE“ “Verlammende verrassingsaanvallen, de manipulatie van de menselijke psyche”
Oorspronkelijk uitgezonden op 14 oktober 2010 op infowars.com copyright Alan Watt 2009
WEBSITE: cuttingthroughthematrix.com Alternatieve sites: cuttingthroughthematrix.net, .org , .us , .ca, alanwattcuttingthroughthematrix.ca Spiegelsites: cuttingthrough.jenkness.com, cuttingthroughthematrix.ethrx.com Europese site: alanwattsentientsentinel.eu
EMAIL: alanwattcuttingthrough@yahoo.com
Alan Watt: ik ben Alan Watt en ik verdiep me een groot deel van mijn leven al in politiek en geopolitiek. Ik ben niet bewust begonnen om erachter te komen wat er mogelijk allemaal gaande was, eerlijk gezegd had ik geen idee hoe enorm groot de schaal was van de agenda. Het is een politieke agenda die een wereldsamenleving aan het binnenbrengen is.
Oorlogen hebben meerdere doeleinden. Economie is er slechts een groot onderdeel van. Maar verandering van de cultuur en het opbouwen van een imperium door veroverde landen in een verbond te laten samengaan zijn ook doeleinden. Ieder land heeft dezelfde wetten ingevoerd die hun samenlevingen hebben beïnvloed. Er werden wetten ingevoerd waarbij de bevolking van die landen niet wist dat dit op hetzelfde moment ook in de buurlanden en zelfs overzee gedaan werd. Ik realiseerde me dat er duidelijk al een overheids-gecoördineerd bestuur in werking was dat dit allemaal coördineerde. En het leidde me naar de Verenigde Naties.
Voor ieder departement van bestuur op nationaal, provinciaal en lokaal niveau hebben de Verenigde Naties een equivalent departement dat zich met alles bezighoudt. Het was er al voor opgezet om de globale regering te worden. H.G. Wells zei over de Volkenbond (League of Nations), het embryo van de Verenigde Naties: “Dit is de kern van de wereldregering”. Uiteindelijk zouden alle wetten daar vandaan komen, vastgelegd in wettelijke verdragen die tussen al de lidstaten gesloten zouden worden. Uiteindelijk hoeven we niet meer de farce te hebben (en dat is wat het is) van het stemmen op partijen en kandidaten. Want in het laatste deel van de 20e eeuw en nu in het begin van de 21e eeuw worden we getraind om simpelweg te accepteren dat deskundigen, wetenschappers en professionals ons besturen. Dat bedoelen zij als zij in plaats van “government” de term “governance” gebruiken. Dat is de term die gebruikt wordt.
***
Hoe verplaats je een gedomesticeerde kudde van een veld, een systeem, waarin het twintig of vijftig jaar heeft staan grazen, naar het nieuwe veld verderop? We staan immers terughoudend tegenover verandering en houden van vertrouwdheid en routine. Je doet het via verscheidene technieken. Een daarvan is revolutie. De meeste revoluties verlopen bloedeloos. Er zijn culturele revoluties, seksuele revoluties, en daaraan verbonden muzikale revoluties. Deze revoluties zijn letterlijk ontworpen om de cultuur te veranderen en richting te geven. Zij weten precies welke cultuur ze aan het einde willen hebben. Ze weten precies welke soort cultuur er uit die revolutie dient te komen.
Je kunt het ook doen door middel van crisiscreatie. De mensen over de hele wereld worden sinds 11 september geraakt door de ene crisis na de andere. Wat we moeten begrijpen is dat de technieken die in het buitenland gebruikt worden ook thuis gebruikt worden. We hebben van de term “shock and awe” gehoord. Shock and awe op het “harde kracht” niveau, zoals ze het noemen, zijn bommen, allerlei soorten geluidswapens die vijanden kunnen uitschakelen, zoals voice-to-skull technologie etc. Dit hebben zij in de Eerste Golfoorlog gebruikt, dat stond in alle Britse media. Maar je kunt het ook doen via shock and awe op de bevolking in het thuisland. Je doet het via crisis op crisis totdat het publiek heel erg bang gemaakt is.
De gemiddelde persoon heeft een soort vertrouwen opgebouwd waarbij hij denkt van “ik kan met het meeste wat me overkomt wel omgaan. Als er een kleine crisis in mijn leven plaatsvindt die anderen ook hebben, kan ik ermee omgaan”. Als al de anderen om je heen op hetzelfde moment als jij bang worden omdat ze hun banen verliezen, omdat ze door pandemieën worden bedreigd, omdat er “overal terroristen zijn” waardoor mensen zelfs bang worden om de metro in te stappen, zoals ik zeg, als al de anderen om je heen in hetzelfde schuitje zitten, dan neig je gemakkelijker gedirigeerd te worden door de machten die er zijn en die met vertrouwen en gezag over jou spreken. Daarom geven ze je zo’n man als Obama. Hij is getraind in redenaarskunst (oratory), in redenaarskunst, niet in waarheid maar in redenaarskunst, de techniek van overreding.
Shock and awe is een techniek van het verlammen van een persoon of een hele bevolking. En elke van deze angsten, je moet begrijpen, de gemiddelde persoon kan misschien met één crisis omgaan, misschien met twee tegelijkertijd. In de psychologie wordt begrepen dat als je op hetzelfde moment door drie of vier crisissen geraakt word, je letterlijk in een reactieve depressie terechtkomt. Dat kun je niet aan, dat wordt goed begrepen.
Wat gebeurt er als je deze techniek op een hele bevolking toepast? Wat het is, er is bij geen enkele van deze crisissen waarover we verteld krijgen iets wat je persoonlijk kunt doen. Wat kun jij doen aan terrorisme? (als het echt bestaat, “het is overal”), je bent hulpeloos. Wat kun jij doen aan een dreigende pandemie? Het ligt niet in jouw handen, je bent hulpeloos. Wat kun jij doen als er een atoombom op de haven van New York gegooid wordt? Het ligt niet in jouw handen. De boodschap die je krijgt is dat je volledig hulpeloos bent en dat je jezelf niet kunt verdedigen, helpen of redden. Dat is complete “shock and awe” tactiek, die niet alleen in de VS en Canada maar over de hele wereld gebruikt wordt. Het is dezelfde strategie. We zijn namelijk al globaal met de globale samenleving die ons allemaal bestuurt. Enorm veel psychologie en oorlogstechnieken uit de psychologie worden over de hele planeet gebruikt om ons aan angst en crisis te onderwerpen, zoals ik zeg, waar niemand op individueel niveau iets aan kan doen. Daarom worden de leiders aan ons op het scherm gepresenteerd, in uniform of in pak met das, zoals politici die met zelfvertrouwen spreken. Allemaal volgens het script natuurlijk. En zij lijken alles onder controle te hebben. En jij bent nu in wezen een angstige slaaf die naar de machtige meester opkijkt om jou te verdedigen en te beschermen. Dat is de simpele techniek.
***
Ik heb over de Rockefeller Foundation gesproken. Ik heb vermeld dat de Rockefeller Foundation in de Verenigde Staten ook de Carnegie Foundation en de Ford Foundation financiert. Ze zijn aan elkaar verbonden. De families hebben het inter-generationele recht ofwel de autoriteit gekregen om de wereld te leiden naar de samenvoeging onder een éénwereldregering.
Meneer Rockefeller is ook nauw betrokken in de wereld depopulatie strategieën. Hij financiert over de hele planeet abortusklinieken. Hij financiert ook honderden andere frontfoundations waarvan je denkt dat ze los staan van de zijne. Het zijn in werkelijkheid frontfoundations. Hij financiert ze allemaal. Je kunt ze allemaal traceren via de zogenaamde “family planning”, over de hele planeet maar vooral in de ontwikkelingslanden. Meneer Rockefeller is intens bang voor overpopulatie in de toekomst in landen die geen industrie hebben. En hij ziet het als zijn recht om met het decimeringproces, het proces van depopulatie te beginnen.
Afgelopen winter kreeg ik een uitnodiging om bij de jaarlijkse bijeenkomst van het World Citizenship Council aanwezig te zijn. Daar sloeg ik van achterover want het hoofd van het World Citizenship Council is meneer Rockefeller zelf. En hier ben ik en spreek ik over hen en tegen hen. Dit kwam duidelijk niet uit het niets. Zij proberen je aan boord te krijgen om voor hen te komen werken. Wat ik nog verrassender vond, zij geven leden altijd 15 minuten om te spreken en ik mocht spreken, op toneel. Het World Citizenship idee is onderdeel van het oude idee dat teruggaat tot Cecil Rhodes, tot aan Lord Milner, tot aan het Royal Institute of International Affairs en het Council on Foreign Relations. Meneer Rockefeller staat op Google waar hij in een van zijn conferenties World Citizenship Awards aan zeer beroemde mensen uitdeelt. Zij hebben de soevereine landen dus lang geleden al gepasseerd. Ik weet helemaal niet wat de voordelen van zo’n wereldburgerschap zijn maar ik mocht op deze conferentie spreken. Hij zei niet waar ik over moest spreken en zei ook niets over waar ik niet over mocht spreken. En hij, de voorzitter die me schreef, zei ook dat ik deel mocht nemen aan de ronde tafelgroepen die erna zouden komen. De Round Table Society is heel belangrijk want die zijn in de tijd van de Milner Society en de Rhodes Foundation opgezet. Zij kwamen naar buiten met de eerste Round Table Societies. Wat zij doen is, zij nemen de onderwerpen die in de hoofdbijeenkomst besproken zijn en splitsen zich op in tafels, in specialismen en gaan vervolgens op zoek naar manieren om de ideeën in de realiteit te implementeren, door middel van mediapromotie, verschillende manieren van propaganda etc. Ik ben niet naar de bijeenkomst toe gegaan. Ik had wel de neiging om te gaan omdat ik erachter wilde komen of er dingen waren waar ik niet over mocht spreken. Maar het was midden in de winter en de reis naar deze universiteit zou heel hectisch geweest zijn en ik had het heel druk. Maar je zult benaderd worden. En dit was niet de eerste keer dat ik benaderd werd. Er zijn mensen die omgekocht worden. Ik moet hierbij teruggaan naar Bertrand Russell. Bertrand Russell zei in een van zijn eigen boeken: “De kinderen, die in staat zijn aan de indoctrinatie te ontsnappen, die intelligent zijn en het vermogen hebben om met anderen te communiceren, moeten aan boord van het systeem gebracht worden en door het systeem in dienst genomen worden. Desnoods moeten zij omgekocht worden.” Het werkt meestal, met de meeste mensen. “Anders”, zei hij, “moeten wij hen elimineren”. Want zij wilden geen mensen die een agenda begrepen waar de algemene bevolking zich niet van bewust is. Zij willen geen mensen die het vermogen hebben om informatie, gedocumenteerde informatie te communiceren op een manier die de mensen kunnen begrijpen en die het woord in de gemeenschap kunnen verspreiden. Dat sluit aan bij Mao Tse Toeng. Hij was niet bang voor legers. Hij was het meest bang voor iemand met een goed idee, een geweldig idee, een uniek idee en het vermogen dat te communiceren. Dus zo behandelen zij mensen met informatie. Eerst komt de uitnodiging om zich bij hen aan te sluiten. Veel mensen doen dat. Zoals ik zeg, Russell bevestigde dat door te zeggen dat als zij niet aan boord gebracht kunnen worden, zij uit de publieke arena geëlimineerd moeten worden. Zo serieus nemen zij deze agenda aan de top, zij rommelen niet zomaar wat aan. De reden dat zij je niet simpelweg direct vermoorden is dat zij geen vuile handen hoeven te maken, er zijn vele manieren om je te vermoorden, vooral tegenwoordig. Ik denk eerlijk gezegd dat zij op dit moment zo arrogant zijn dat ze niet zo bezorgd zijn over de massa van de algemene bevolking, die geïndoctrineerd is en dagelijks, door de televisie (als één voorbeeld) opgewaardeerd wordt.
***
Deze grote organisatie met vele takken, die over de wereld wilde heersen en Groot-Brittannië wilde gebruiken als de kern, een embryo van een systeem, dat ook met de Verenigde Staten zou samengaan via het Anglo-American establishment, schreef ongeveer honderd jaar geleden over cultuur en over de culturele veranderingen die zij de komende honderd jaar wilden. We zijn tot op een bepaalde hoogte tribaal. Daarom doen we moeite om te stemmen voor een stamleider. Daarom worden we van deze leiders voorzien. Het was de bedoeling dat de gewone man meer van zijn eigen bestemming verwijderd zou raken terwijl de deskundigenklasse zijn intrede deed en er werd besloten dat de mannen via sport hun uitlaatklep zouden krijgen. Daarom kregen zij een tribaal team waarmee zij zich konden identificeren. Zij konden hen aanmoedigen. In hun eigen persoonlijke levens kwamen zij nergens. Ze werden buitenspel gezet toen deskundigen de beslissingen op allerlei gebieden overnamen. Dus dit was psychologie, gepland nog voordat de sport geïntroduceerd werd.
Toen de radio geïntroduceerd werd gebruikten zij dat tot het maximale. Sport voor de mannen, soaps voor de vrouwen. En toen kwam de televisie uit, zoals ik zeg, met zijn alfastaat, zijn hypnotische staat. Het werd een groot succes, echt een heel groot succes en mannen raakten verslingerd aan de sportprogramma’s.
De grote denktanks, we hebben te maken met denktanks die altijd de toekomst plannen, die samenlevingen creëren en zelfs de verschillende culturen tussen de ene samenleving en de volgende samenleving creëren. Zij implementeren de plannen, nogmaals, altijd via de jeugdcultuur. Als je universeel onderwijs hebt is dat gemakkelijk te doen. Je kunt altijd hetzelfde systeem en dezelfde cultuur die aan de jeugd onderwezen moet worden, verplicht stellen.
In de jaren ’60, toen de televisie groot succes kreeg, was er eerst alleen op zaterdag sport. Over een periode van tien jaar is dat stapsgewijs uitgebreid naar iedere avond van de week. Tot vandaag waar we zelfs sportkanalen hebben met sport, sport, sport. Je ziet mannen, ze zitten thuis en zijn machteloos. Op hun werk zijn ze machteloos tegenover hun baas; op de weg zijn ze machteloos doordat politieagenten hen in de gaten houden. Zij hebben geen manieren waarop ze zich sterk kunnen voelen. En dus hebben ze de neiging om als een substituut naar sport te kijken. Zij projecteren zichzelf in een spel waaraan ze nooit deelnemen. (Youtube deel 2:). Zolang hun team wint hebben zij het gevoel dat er in hun leven iets gebeurt dat positief en succesvol is. Het is wat de elite betreft een heel erg goed substituut voor heel veel dingen.
De grote denktanks die veel professionele mensen in dienst hadden, wisten dat zij iets dergelijks aan de mannen moesten verschaffen en de vrouwen zouden ook een substituut krijgen. De intentie was uiteindelijk om de samenleving zo drastisch te veranderen dat zelfs het doel van het huwelijk haar aantrekkingskracht zou verliezen. Zij gaven de vrouwen mode, high fashion tegen betaalbare prijzen. Zij brachten in de jaren ’20 tijdens het drankverbod de mini-rok uit. Ze brachten naast de (verboden) drank ook cocaïne binnen, om de jonge mensen erin te krijgen. Met het idee van: als je iets illegaals doet is dat heel “stout” en jonge mensen houden ervan om de regels te overtreden en samen te komen en allemaal samen stout te zijn. Seks en drank, samen met de binnengesmokkelde cocaïne hadden de gewenste effecten maar niet op de manier waarop het ontworpen was door de mensen die die cultuur gepland hadden, de Bernays-typen. En Bernays was hierin ook heel nauw betrokken. Zij kwamen naar buiten, niet met seks en rock & roll, maar met seks in de vorm van jazz. De Charleston dans kwam in. Seks tierde welig voor de eerste keer. In één generatie werden al de oude taboes doorbroken. Maar er was uitval door deze grote cultuurverandering. Ten eerste hadden zij de anti-biotica niet om al de seksueel overdraagbare ziekten te behandelen die ermee gepaard gingen. Ten tweede hadden zij de legale abortusklinieken niet om met de ongewenste kinderen om te gaan die door de hyperpromiscuïteit geboren werden. Zij openden grote weeshuizen, de boystowns (en voor meisjes hadden zij ze ook). Maar er kwam heel veel verzet tegen, vooral uit de oude christelijke gemeenschappen in de Verenigde Staten. Ze moesten het intomen, het flopte eigenlijk. Seksueel overdraagbare ziekten groeiden explosief, net als de ongewenste zwangerschappen en abortussen.
Zij gingen terug naar de tekentafel. Want de grote spelers, het nieuwe priesterschap, de timelords (de mannen die de toekomst plannen), die in de denktanks voor de gevestigde orde werkten, hadden een duidelijk mandaat. Het enige probleem was hoe je dat mandaat over een bepaalde tijdsperiode tot uitvoering brengt. Zij gingen dus terug naar de tekentafel. Zij hebben bijvoorbeeld altijd geweten dat er in oorlogstijd meer kinderen gemaakt worden omdat jonge mensen die morgen misschien sterven eerder de neiging hebben een promiscue seksleven te leiden. Zij brachten dit na de Tweede Wereldoorlog op grote schaal terug en werkten er gestaag aan. Al ons belastinggeld ging naar een specifiek gebied van onderzoek, niet alleen naar atoomwapens. Het ging naar manieren om een werkend anti-conceptiemiddel te vinden. Toen zij het gevonden hadden lanceerden zij het en brachten zij tegelijkertijd ook de popmuziek uit, met drugs, LSD enz. Toen werd in zekere zin de toestemming gegeven en werd het vanaf de top naar beneden gepromoot. Zelfs door de BBC. De BBC, herinner, is eigendom van de Britse regering, het is een arm van de Britse regering. Zij spreken namens de dominante minderheid die Groot-Brittannië leidt. Dus zij begonnen dit allemaal te promoten. De DJ’s op tv interviewden de popsterren van de dag, ze waren allemaal stoned, sommigen vielen van hun stoel en de interviewers giechelden wat, “zijn we niet stout, kinderen?”. Allemaal gericht op een jonge generatie die het na moest gaan apen. Dat is wat we doen: “Monkey see monkey do”.
Nogmaals, het belangrijkste doel was om de oude cultuur te breken, van jongen ontmoet meisje, gaan een tijdje met elkaar om, verloven zich, gaan trouwen en krijgen kinderen. Toen zij de Volkenbond oprichtten, die de voorganger van de Verenigde Naties was, zeiden zij dat zij het gezin moesten vernietigen.
Bijna al het werk van H.G. Wells, zijn fictie en non-fictie boeken promoten deze agenda. Hij gebruikte deze term in de late 19e eeuw, zo ver terug gaat deze agenda van promiscuïteit. Hij noemde het “vrije liefde”. In een van zijn boeken, geschreven voor 1890, zei hij: “We moeten vrije liefde promoten om het overbodige gezin te kunnen beëindigen en vernietigen. Als dat gebeurd is”, zei hij, “zal het gezin niet langer in de weg staan als de regering voor een individu komt”. Ieder individu zal de staat verantwoording verschuldigd zijn en er zal geen familie als een stam om hem heen staan om hem te verdedigen.
In dezelfde tijd financierden de foundations in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en elders groepen die uiterst links leken te zijn, communistische groepen, zozeer dat de Reece Commissie er vanaf de jaren ’50 onderzoek naar deed om erachter te komen waarom topkapitalisten, die internationale bedrijven en banken bezaten, foundations aan het opzetten waren om extreem-linkse groeperingen, communistische groepen, te financieren. We weten nu dat het was om letterlijk de oude cultuur te vernietigen om zo de nieuwe cultuur, de nieuwe samenleving binnen te kunnen brengen.
Dus je hebt de snelle toename van seksuele activiteit. De uitval kwam nog steeds van ongewenste zwangerschappen, maar door de anticonceptie was deze wel veel minder dan daarvoor. Maar vervolgens kwam de feministische beweging op, gefinancierd door de Rockefeller Foundation in de Verenigde Staten, om demonstraties te leiden die het recht op abortus eisten. Als je het publiek zo ver krijgt om het menselijke leven te degraderen, en dat staat in de geschriften van Julian Huxley, hij zegt: “Als we een samenleving kunnen creëren waarin we het menselijk leven kunnen devalueren en de mens van zijn voetstuk kunnen halen als het opperste wezen van de planeet, dan kunnen wij onze beheerste samenleving met een werkbare populatie binnenbrengen”.
Alles in de cultuur werkt naar een agenda. En zoals Plato lang geleden, meer dan 2300 jaar geleden zei: “Cultuur en culturele veranderingen moeten vanaf de top geautoriseerd worden”. Als het echt van de bodem af opkomt, ligt het buiten de macht van de elite en dan kunnen er rimpeleffecten optreden waardoor zij het niet meer kunnen intomen. Daarom werden de grote veranderingen in de cultuur, zoals Plato zegt, via drama, de mode die zij droegen en via de muziek die zij hoorden, strikt gereguleerd en vanaf de top geautoriseerd. Die hele wetenschap (dit is altijd een wetenschap geweest en is altijd goed begrepen door de mensen in die wetenschap) werd tot het maximale gebruikt om de cultuur in de jaren ’60 en ’70 letterlijk zodanig drastisch te veranderen dat we nooit meer terugkunnen naar een oude manier van leven.
We verbinden dat aan een andere grote speler, Lord Bertrand Russell, die onder een Koninklijke opdracht (Royal charter) experimentele scholen had, waarin hij dingen kon doen waarvoor ieder ander opgesloten zou worden. Hij zei over zijn eigen scholen (en het waren gemengde scholen): “Als je promiscuïteit voor de puberteit onder de kinderen kunt aanmoedigen en meerdere partners kunt aanmoedigen, dan is de kans”, door onderzoek en observatie, “dat zij zich ooit voor de rest van hun leven aan één persoon zullen binden afwezig”. Onbestaand. Die techniek werd daarom in de jaren ’60 volop in het spel gebracht, het werd “vrije liefde” genoemd, drugs hielpen erbij. En dat was het begin van korte-termijn relaties. Scheidingen werden steeds gebruikelijker.
Interessant is dat de scheidingen pas echt begonnen te stijgen, niet omdat de samenleving dat eiste of dat het een behoefte van het publiek was. Het aantal scheidingen ging stijgen omdat de sterren van Hollywood dat gingen doen. De entertainment industrie heeft altijd gezegd dat de mensen de sterren volgen. Zij zijn de “guiding stars” zoals ze in het occulte genoemd worden. Wij hebben de neiging rijkdom en mensen, beroemde mensen te aanbidden. Wij willen zijn zoals zij. Wij willen ons met hen identificeren. Het hele idee van scheiden kwam van Hollywood. De sterren liepen voorop. Vrouwen gingen erover praten, over wie er ging scheiden, welke actrice, van welke man? Enzovoort. En langzaam druppelde het idee door: “Als zij gaan scheiden waarom ik dan niet?”
In dezelfde tijd werden de Bernays technieken gebruikt in allerlei soorten tijdschriften. 97% van de publicaties in tijdschriften waren gericht op vrouwen. Want adverteerders hebben gezegd, en in marketingopleidingen wordt het nog steeds onderwezen, dat vrouwen er veel eerder voor in zijn om met nieuwe dingen mee te gaan dan mannen. In al deze tijdschriften werden dus verhalen over rijke vrouwen gepubliceerd. De doorsnee vrouw las deze verhalen en identificeerde zich ermee. We kregen verteld dat “je álles kunt doen”. Zij vertelden de grootste leugens. En zij kwamen met de term “Superwoman”. In heel Europa, de Verenigde Staten en Canada, pushte de media entertainment industrie op hetzelfde ogenblik, altijd gecoördineerd, verhalen over supervrouwen. Echt of denkbeeldig, dat zullen we nooit weten, Ze was de directeur van een groot bedrijf, ze had heel veel kinderen thuis, ze had een geweldige echtgenoot, ze kon alles aan, ze kon geweldig koken, etc. blabla. En dat is een fantasie natuurlijk. Het heeft op de meeste vrouwen een druk gelegd om de fantasie na te streven. Zoals alle reclame doet. Het meeste wat we krijgen is reclame, het is psychologische manipulatie. Opnieuw Bernays technieken. Herinner ook, hij noemde het “de creatie van een consumentenmaatschappij”. Zich goedgedragende mensen. Zolang er geld rondging zouden zij de materiële wereld ingaan en zouden ze aan het krijgen van kinderen voorbij gaan.
Dat is hetzelfde waar Charles Galton Darwin over sprak: “Als we de vrouwen en mannen kunnen aanmoedigen om de materiële voordelen van de wereld na te streven, dan is er een kleinere kans dat ze kinderen krijgen, kinderen die economisch een last zijn.”
Mensen raakten in heel korte tijd aan de televisie verslaafd. De meeste mensen vandaag denken nog steeds dat al het entertainment zoals films en drama er voor niets anders is dan voor hun vermaak. Zo is het nooit geweest. De grootste sociale boodschappen worden door middel van films en drama gepromoot, high drama, door de fixatie van emotieve, emotionele opeenvolgingen, geen logische, feitelijke opeenvolgingen, maar ze brengen punten op een emotionele manier over en deze worden in het brein geregistreerd en gefixeerd. Emotionele inhoud is dus heel erg belangrijk. In plaats van een discussie of een meningsverschil waarbij je logica en feiten gebruikt. Er is geen gesprek. En als je door fictie gedownload word, is je beschermende schild weg, je brein is niet actief zoals je bij een lezing of discussie hebt. Je bevind je in een alfastaat en je word volledig met nieuwe ideeën gedownload. Net als bij een computer.
Het is een cultuurindustrie en ze noemen zichzelf de cultuurindustrie. De Sovjet-Unie had een departement dat de cultuurindustrie heette. Hun acteurs en directeuren werden de “culturele leiders” genoemd. Alles wat je moet doen is hen af en toe opwaarderen. En je kunt een heel land veranderen, of een groep landen, die allemaal op hetzelfde moment dezelfde update krijgen, langs bepaalde paden. Vandaag de dag noemen we het politieke correctheid.
De meeste mensen willen bij hun groep van gelijken (peer group) horen. Ze willen hetzelfde zijn als anderen in hun opvattingen. Ze toetsen hun eigen persoonlijke gezondheid door ideeën af te vuren op buren of vrienden, die antwoord zullen geven en het met hem eens zullen zijn. Het maakt niet uit of de onderwerpen of wat je krijgt de feiten of complete onzin zijn, zolang iedereen het maar met elkaar eens is zul je zeggen: “ik ben gezond”. En je vrienden zullen het er allemaal mee eens zijn, zij hebben dezelfde informatie gekregen.
We krijgen niet alleen allemaal dezelfde informatie, we worden door opeenvolgingen (sequences) heen geleid. Zelfs documentaires die je met een vooraf bepaalde conclusie achterlaten, over wat voor onderwerp dan ook. De meeste mensen zijn zich hiervan niet bewust. Ze denken dat ze al de feiten over het onderwerp krijgen en denken dat dit klaarblijkelijk de enige conclusie is die mogelijk is. Maar die conclusie wordt je altijd door de uiteindelijke deskundige gegeven. Er komt geen denken aan te pas.
We verbinden dit aan Brzezinsky. Brzezinsky zei in “Between Two Ages” - deze man was heel hoog bij de NSA, hij is een meester geo-politicus, hij geeft toe dat hij op het gebied van geopolitiek in andere landen in 20-50 jarige perioden werkt. Maar hij zei zelf: “Het publiek zal binnen korte tijd niet tot denken en redeneren in staat zijn”. Hij bedoelde daarmee de vorm waarin de informatie gegoten wordt, het type, de formule die in de jaren ’70 gebruikt werd. En uiteindelijk”, zei hij, “zal het publiek verwachten dat de media al het denken en redeneren voor haar doen.” Wel, dat is gebeurd. Dat is de reden dat mensen vandaag niet buiten de programmering van de televisie kunnen denken.
(Youtube deel 3): Ik zal je een voorbeeld geven waarom tv zo belangrijk was, om je te laten zien waarom het zo belangrijk was dat die in ieder huis van gewone mensen moest komen. Nu, in de meeste landen van Europa en ik neem Groot-Brittannië als voorbeeld, had de werkende klasse tot in de jaren ’50, ’60 geen creditcards, je kon geen creditcard krijgen. Bij de bank kon je geen lening krijgen als je geen onderpand had. Je had dus een vast inkomen. Buiten de huur, voedsel en kleding voor de kinderen om was er geen extra geld, dus geen extra’s voor luxe dingen. Ze kregen geen krediet. Maar de Britse overheid (net zoals China twee jaar geleden deed) stelde verplicht dat er in ieder huishouden in Groot Brittannië een televisie moest komen. Wat ze deden was, zij maakten een uitzondering, uit al de dingen die de mensen nodig zouden kunnen hebben (echt nodig hádden), maakten zij één uitzondering. Ze lieten creditcard bedrijven binnen en deze gingen iedere week de huizen langs om 5 shilling of wat het ook was te innen, voor de afbetaling van een gebruikte tv. De Britse regering had een overeenkomst met de Verenigde Staten gesloten om hun gebruikte tv’s op te kopen, te reviseren en daarna aan de werkende klasse in heel Engeland te verkopen.
Ze wilden zoals ik zeg een tv in ieder huis. Nu, sinds wanneer is de overheid bezorgd over jouw huiselijk geluk? Er is een andere reden voor. En zeker, de werkende klasse kreeg hun DER. DER was het bedrijf dat ze allemaal naar Groot-Brittannië bracht. En de mannen gingen ieder weekend langs de huizen om hun 5 shilling op te halen. En plotseling, en ik kan het me nog herinneren, ik woonde in een van de gebieden die het laatst een tv kregen, echt een werkende klasse gebied, ik kan me als klein jongetje herinneren dat mijn ouders me in het weekend mee naar het park namen. Onderweg kwamen we tientallen kinderen tegen. Als we het park ingingen, het was een vallei, waren daar wel duizend stellen, op het gras in de vallei. En daar werd alles besproken, lokale politiek, nationale politiek, over de vakbonden en de mijnen. En iedereen mengde zich onder elkaar, oude schoolvrienden enzovoort. Dat systeem was al honderden jaren oud. Mensen communiceerden met elkaar, gedachten, echte gevoelens, alles wat voor hen en hun gemeenschap van belang was. Het waren gesprekken. Toen de tv kwam, en toen was ik nog steeds klein, duurde het ongeveer een maand, ik ging het weekend naar het park en er was niemand in het park, niemand! Het heeft letterlijk van de ene op de andere dag de socialisering en de interactie tussen mensen vermoord, en de traditie, waarin zij gezichtspunten uitwisselden, zij gaven elkaar nieuws, ze hielpen elkaar bij ziekte. Iedereen hielp elkaar. En vanaf toen zag je in de rijtjeshuizen wijken ‘s avonds alleen maar het flikkeren van dat blauwe licht door de ramen. En dat was het einde van echte gemeenschappen, het gebeurde in het tijdsbestek van één maand.
De flikkergraad van de televisie is heel belangrijk. Het werd op dezelfde golflengte als de alfastaat afgestemd. Als we tv kijken nemen we die flikkergraad in onze geest over, we gaan een diepe alfastaat in. Kijk naar kinderen en kijk naar hun mond, die valt open. Zij horen hun ouders niet praten. Ze zijn gehypnotiseerd. Waarom zouden ze die specifieke flikkergraad kiezen? Ze hadden uit vele graden kunnen kiezen, het was niet essentieel deze te selecteren. Het werd dus met een doel gedaan, het was bedoeld om te hypnotiseren. Het had de bedoeling om als propaganda- en indoctrinatiemiddel gebruikt te worden, zelfs door de entertainmentjongens. Het moest ook een nieuwe samenleving creëren. Want zij waren de avant-garde die de seksuele revolutie leidde, door middel van drama, kleine documentaires, fictie, non-fictie, alles gecombineerd. Nogmaals terug naar Plato: “Het publiek ziet wat het ziet”. Je moet begrijpen dat het zelfs uitgewerkt wordt naar verschillende leeftijdsgroepen. Voor iedereen is er wel iets. Iedere leeftijdsgroep wordt opgewaardeerd tot nieuwe manieren van denken, zelfs de oude mensen. Maar het voornaamste doelwit waren de jongeren.
Een van de werelddeskundigen op het gebied van propaganda is Jacques Ellul. Hij schreef uitvoerig over de werking van het brein (mind) en zei dat “al het entertainment dat met overheidsprogramma’s te maken heeft, zoals politieseries, detectiveseries” - waarin kleine menselijke drama’s gebruikt worden als de haak waardoor je het hele verhaal gaat kijken. Het kind wordt gekidnapt. De detective gaat op jacht. Hij gaat door de hel om het kind terug te halen. Je identificeert je met de held als je man bent en met de heldin als je vrouw bent. En dat is de haak, daardoor ga je kijken. - Maar Ellul zei: “Al het drama dat te maken heeft met politie of het leger in films, is pure propaganda”. Het is pure propaganda. Het menselijke verhaal is gewoon het aas zodat je de film helemaal afkijkt, om ervoor te zorgen dat je je ermee identificeert. Er zit altijd een boodschap in, ergens in de film, die misschien zelfs wel tegen je eigen moraliteit ingaat. Het kan bijvoorbeeld zijn dat de agent met een mooie vrouw slaapt terwijl zijn vrouw thuis zit en het is allemaal onderdeel van het verhaal. En ze vertellen je zelfs waarom hij het gedaan heeft. Hij voelde zich een beetje down die dag. Je hebt dus je eigen gezichtspunten veranderd in hoe jij in een dergelijke situatie zou reageren, en dat zoiets soms gerechtvaardigd kan worden. Op die manier word je door entertainment gedownload. Het is er om de gehele cultuur te veranderen, richting te geven en op te waarderen, voor het doel van iemand anders.
Laten we allereerst kijken naar de effecten van de alfastaat. Ik heb recent artikelen van wetenschappelijke studies op de radio voorgelezen. Deze laten zien dat je, zelfs nadat je de tv uitgezet hebt, drie kwartier tot een uur in die alfastaat blijft, soms nog langer, afhankelijk van hoe lang je gekeken hebt. Met high-definition, nogmaals, waarom zou de president van een land verplicht stellen dat alle tv’s high-definition worden? Is het omdat hij zo bezorgd is over jouw geluk en wil dat jij een betere kwaliteit krijgt? Of is er een andere reden? Wel, ik weet zeker dat het effect van de oude flikkergraad ook in high-definition opgenomen zal worden, naast andere eigenschappen, om je in een compleet gehypnotiseerde staat te brengen.
Hoe maak je iemand wakker die aan televisie verslaafd is? Dat kun je niet. Simpel. Je kunt niet je dagelijkse hersenspoeling krijgen, die letterlijk ieder bewustzijn in de persoon passeert, je kunt niet dat iedere dag krijgen èn tegelijkertijd proberen wakker te worden en iets te leren. Ik ken mensen die afkickverschijnselen van de tv kregen en in depressies terechtkwamen. Want hun hele routine is gebroken. Zij hebben ook tijd over en dat is tevens een groot aspect van beheersing. Als je tijd kan afnemen van een persoon die voor zichzelf kan denken en die misschien zegt: ”Ik ga een boek lezen, ik ga iets bestuderen”, als je hen die tijd kunt afnemen en hen gehypnotiseerd voor de tv hebt, houd je ze dom, stom en berusten zij erin om met het systeem mee te gaan.
Ik raad mensen altijd aan, als je iemand kent die tv kijkt, het is heel eenvoudig om erachter te komen waar zij zich mentaal en psychologisch bevinden in hun begrip van zaken. Je kunt hen een paar simpele vragen stellen. Als zij je standaard tv-antwoorden geven, vergeet het, zo simpel is het, vergeet het. Als je een vonk van hun eigen mening ziet, heb je misschien een kans dat je iets met hen kunt doen. Maar begrijp je, tv kan geclassificeerd worden als een drug. Iedere verslaving is nog steeds een verslaving. Televisie is een verslaving, mensen kijken vier tot vijf uur per dag.
Toppsychologen en zelfs de Verenigde Naties hebben gesproken over het gebruik van de televisie in de creatie van de nieuwe cultuur voor kinderen. Hoeveel mensen weten dat er in al de regeringen van de wereld departementen van cultuur zijn, die cartoonisten inhuren om tekenfilms te maken? Altijd met het laatste politiek correcte verhaal erin, over het milieu, afval, slechte volwassenen die de planeet vernietigd hebben door al hun geconsumeer. Hoeveel mensen realiseren zich dat als je kinderen voor de tv zet - de tv als babysitter – dat ze gehersenspoeld worden? Op wetenschappelijke wijze. Deze tekenfilms zijn door deskundigen ontworpen om de boodschap in deze kinderen te brengen. Het wordt in hun jonge geesten geïmplanteerd, in hun jonge geesten gefixeerd, voor altijd, voor de rest van hun levens. Dagelijks doorgaand. Zelfs tot aan de kinderromans die je aan de kinderen voorleest, die ook voor kinderen ontworpen zijn, die ook al deze boodschappen bevatten. Allemaal betaald door overheidssubsidies die aan schrijvers gegeven worden.
Je moet het letterlijk in je eigen hand nemen. Het is een van de gevaarlijkste middelen die gebruikt kunnen worden. Het is ook gevaarlijk want waarom denk je dat de overheid vergunningen aan publieke zenders afgeeft? Als je een onafhankelijke producent bent of een tv station en met dit soort informatie naar buiten komt, zou je geen vergunning krijgen, je moet geautoriseerd zijn en politiek correct zijn, met een hele lijst van dingen die je wel en niet moet doen, op papier, voordat je een vergunning krijgt. Je word af en toe gecontroleerd om er zeker van te zijn dat je die onderwerpen volgt die je mag volgen.
Als je mensen over televisie wilt adviseren - je kunt dit met jezelf doen, je kunt jezelf trainen in hoe je televisie kijkt. Als je een film kijkt, raak dan niet betrokken want er is altijd een haak die jou wil vangen, een plot, wat dan ook, een achtervolging. De man krijgt aan het einde van de film altijd de mooie vrouw, nadat hij door een hel gegaan is om een kind te redden, of om de planeet te redden of wat het ook is. Als je jezelf kunt stoppen om jezelf in het emotionele deel te verliezen en de film bestudeert, leer je de technieken die in de film zelf geïmplanteerd zijn. Dat is een geweldige manier om te leren. Als het met jezelf lukt, kun je ook andere mensen laten zien hoe ze het moeten doen, om alles wat aan je gepresenteerd wordt te bestuderen. Zelfs als je documentaires kijkt kun je zien hoe de documentaires zelf vormgegeven worden om je de meningen, vaak sterke meningen te geven, zonder dat ze je de specifieke feiten geven, of waarbij ze je verstoorde feiten geven. Leer hoe je kritisch kunt analyseren en denken terwijl je aan het kijken bent. Je kunt deze techniek ook aan anderen leren. Een goede tip is, ga zitten met iemand die regelmatig een goede film kijkt en kijk er één die hij al eerder gezien heeft. En wijs dan al de kleine politiek correcte woorden, slagzinnen (slogans) en zinnen aan die erin gestopt worden en laat hem zien hoe het gedaan wordt. Op die manier kan tv bestuderen leuk zijn.
Het wordt allemaal onderbewust in hun geest geplant. Die onbewuste inprentingen worden hun mening en ze zullen nooit weten hoe ze tot die mening gekomen zijn. Zij kunnen zich niet herinneren waar die vandaan komt, van welke specifieke film of documentaire. Dus dat is leuk om te doen, het is een positieve kant en je kunt iedereen trainen om dit te doen.
De eerste persoon (voor mij althans), die het eerst publiekelijk melding deed van het internet, was deze meester Brzezinsky die in begin jaren ’70 in zijn boek “Between Two Ages” zei: “Binnenkort zal er aan het publiek een systeem van massacommunicatie gegeven worden dat een revolutie zal veroorzaken”. Een revolutie die de samenleving zou veranderen. Hij gaf ook de hint dat er achter de schermen regulering zou plaatsvinden. Hij vermeldde ook dat de mensen die het binnengebracht hadden nooit de macht over het internet uit handen zouden geven. Want kennis is macht, kennis is altijd macht geweest. Daarom zijn de echte machinaties van de regering door de tijden heen nooit aan het publiek verteld. Daarom was er een andere reden voor dat het internet aan de algemene bevolking gegeven moest worden. Eerst wilden zij dat iedereen erin dook. Wat wilde de elite bereiken? Wat was hun visie? Zij wilden dat mensen zo aan het internet gewend zouden raken dat ze niet meer zonder zouden kunnen. Nu, we zien dat bedrijven inderdaad niet meer zonder kunnen, ze kunnen het zich niet voorstellen om terug te gaan naar pen en papier en voorraden tellen.
Maar de kinderen, de generatie die het belangrijkste doelwit is, zouden er zeker in duiken. Want de media, en alles wat ik over internet wist kwam van de media, schreven erover. (Youtube deel 4): Ik wist er niets van, van computers, ik wist alleen dat er veel porno op stond want iedere krant bleef dat schrijven. En dat is, opnieuw, dezelfde, oude techniek die zij in de jaren ’60 en ’70 gebruikten. Ze wisten dat alle jongeren erin zouden duiken omdat hun hormonen door hun lichaam gieren, dat is het enige waaraan zij denken. Maar toen de mensen er eenmaal aan verslaafd geraakt waren, planden zij ook om het stapsgewijs te veranderen. Ze hielden de mensen eraan verslaafd terwijl ze het in een ander systeem aan het veranderen waren. Een systeem waarin de mainstream media, de geautoriseerde media, de media van de cultuurindustrie het grootste aandeel in de verdeling van de bandbreedte kreeg. Deze bandbreedte trouwens, zo beweren zij, zal uiteindelijk gereduceerd moeten worden.
Intussen is er voor het algemene publiek nog nooit een “window of opportunity” geweest om een medium te gebruiken waarmee zij alternatief nieuws, met geverifieerde feiten met elkaar uit kunnen wisselen, zoals we dat op dit moment kennen. Maar dit zal uiteindelijk onder toezicht gesteld gaan worden. Ze houden onder de vlag van de Verenigde Naties internationale bijeenkomsten, de eerste werd in Canada gehouden. Deze gaan over regulering en censuur van het internet. Zij houden deze bijeenkomsten ieder jaar en voegen er steeds meer wetten aan toe. We weten dat het CLOUD systeem uiteindelijk gebruikt gaat worden, dat staat in alle Britse media. Je zult niets meer op een harddrive kunnen zetten en uiteindelijk zul je geen harde schijf meer nodig hebben. Servers op afstand zullen al jouw informatie voor jou bewaren. Daarna zal het als vorm van straf gebruikt gaan worden. Als je politiek incorrect bent word je afgesneden van de toegang tot die server met al jouw data. Totdat je de lijn volgt en jezelf gedraagt.
Sociale beheersing kan uitgeoefend worden door geldelijke boetes of door andere straffen, zoals het ontzeggen van toegang tot zaken. Het zal zeker opnieuw als sociaal beheersingsmiddel gebruikt gaan worden tenzij het algemene publiek zich ertegen verzet. En zij verwachten inderdaad verzet van mensen, die gewend zijn geraakt om op iedere site die zij willen te kunnen kijken en die iedere soort informatie met elkaar willen kunnen uitwisselen.
Nu, wat we ons ook moeten herinneren is dat overheidsdiensten bij de introductie van het internet ook chat rooms gingen opzetten. In dit vreemde, donkere gebied dat het internet heet zijn er agenten die de taak hebben om te infiltreren bij mensen die in groepen bij elkaar komen, die over specifieke onderwerpen samenkomen, over politieke veranderingen, en om die groepen te verstoren. Het is dus al een strijdveld. En ze noemden het ook al “cyberwars” lang voordat zij de mensen het internet gaven. Het is een informatieoorlog, dat schreven zij in alle kranten. Daarom moesten al de geheime diensten van regeringen hun rol uitbreiden en ook in deze onzichtbare wereld aanwezig zijn, waar zij ook verschillende groepen van binnenuit zouden manipuleren.
Er is ook heel veel onzin op internet dat je naar complotpaden kan leiden. Ik haat de term “complot” omdat de regering wil dat wij die term gebruiken, alsof we een stel hobbyisten zijn. Dus ik gebruik die term niet. Maar die sites zijn nu de meest populaire soort, de complotsites. En er zijn er heel veel. Er zijn ook speciale agenten, die door de regeringen gefinancierd worden en zelfs door regeringen gelanceerd worden om heel bekend te worden, vooral in Europa, om die complotsites te leiden. Daarna brengen ze de UFO’s erbij totdat je je doel bereikt hebt.
Counterintelligence. Laten we het hebben over counterintelligence en hoe het werkt. Wat is intelligence? Intelligence is het vergaren van inlichtingen, zoals luisteren in marktplaatsen, inbars en cafés, naar wat de mensen bespreken. Lawrence of Arabia, die het boek “Seven Pilars of Wisdom” geschreven heeft, was een agent, getraind in de Aramese taal en hij en 11 andere mensen, allemaal op Cambridge getraind, werden naar de Arabische landen gestuurd. Ze kregen heel veel geld om Arabische kranten op te starten. Nadat ze de verhalen in de kranten gepubliceerd hadden, gingen zij de marktplaatsen rond. Zij huurden heel veel mensen in om te luisteren of de intelligence die zij gepubliceerd hadden besproken werden door de ontvangers, de lezers. Dat is basis intelligence vergaring.
Wat is counterintelligence? Counterintelligence vanuit het perspectief van een regering is het vergaren van informatie en data die slecht voor het heersende regime zou kunnen zijn en het zoeken naar manieren om die kennis te bevechten. Wat je standaard doet, als je de persoon niet kunt belasteren of vermoorden, is dat je je eigen helden uitbrengt. Je lanceert ze goed en financiert ze goed, je laat ze hetzelfde vertellen wat anderen ook vertellen, de intelligence, de feiten. En zodra ze volgelingen hebben, brengen ze de buitenaardse vreemdelingen ten tonele en ze brengen de hele New Age religie erbij, “spiritualiteit” dat het grote woord is van vandaag. Een nieuwkomer, een scepticus zal het materiaal horen van de betaalde agent, die het heel goed doet, die dezelfde data geeft als de persoon die niet op de UFO’s ingaat. Maar de man die niet op de UFO’s, buitenaardse vreemdelingen en reptielen ingaat wordt plotseling met de ander in de vuilnisbak gegooid. Je word via associatie met hen geclassificeerd. Je onderwerpen worden ermee geassocieerd. Zelfs als je uit de buurt blijft van het fantastische materiaal. En zo heb je de intelligence afgeslagen (gecountered). Als je de feiten noemt gaan mensen lachen en zeggen zij: “o, je gelooft vast dat buitenaardse vreemdelingen over ons heersen”. En dat is het dan. Dat is counterintelligence. En daar staat het internet ook vol mee. En psyops van regeringen betalen ervoor.
Er zijn sommige groepen die heel goed werk doen, die besloten hebben om fysiek bij elkaar te komen. Zij kiezen een boek uit dat de feitelijke data behandelt, die openbaar is, data die te bewijzen is. Ze nemen het boek door, analyseren de zinnen, de inhoud. Ze beginnen deel te nemen in wat ze lezen. Dat is participatie, dat is communicatie. Met daarnaast andere informatie van de mensen die door die tijd heen geleefd hebben, die kan daaraan toegevoegd worden en geeft een veel completer beeld. Het is een goed idee om dit in je lokale omgeving op te starten. Al zijn het maar twee mensen die hiermee beginnen. Eerst is het een beetje komisch om te zeggen: “o, we gaan dit boek bespreken”. Je hebt dit nog nooit eerder in je leven gedaan, maar ga zitten, neem koffie of bier, wat je wil en ga om de beurt voorlezen. En vraag aan de andere persoon: “Wil je iets toevoegen aan wat ik net voorgelezen heb? Heb jij inzichten, hoe denk jij erover?” Dan word je gestimuleerd om deel te nemen en echt na te denken. Want iedereen is, letterlijk, getraind om niet te hoeven nadenken. Zoals Brzezinsky zei: “Binnenkort zal het publiek niet in staat zijn om voor zichzelf te denken en te redeneren, zij zullen verwachten dat de media het redeneren voor hen doen”. Laten we daar tegenin gaan. Laten we weer voor onszelf gaan denken. Laten we het materiaal gebruiken en betrokken raken. Laten we onze breinen weer gaan gebruiken.
En je zult verbaasd zijn over hoe snel je het begint te gebruiken! Het is als een spier die je al heel lang niet gebruikt hebt, merk hoe snel je scherp word. En als je grotere groepen bij elkaar kunt krijgen, kun je ze daarna clusteren en het samen bespreken. Andere groepen kunnen je boeken aanraden waar je nog niet eerder van gehoord hebt. Misschien heb je ter bewijs een bepaald boek nodig, ik heb hier thuis stapels liggen. Iedereen heeft wel toegang tot informatie die ergens weggestopt is en als je begint al dit materiaal samen te brengen, vooral in discussie- en leesgroepen, kun je de kennis vergroten. Hoe meer informatie je kunt verzamelen des te groter je arsenaal wordt waardoor het gemakkelijker wordt om het aan andere mensen te laten zien en hen te overtuigen dat het authentiek materiaal is. “Hier zijn de feitelijke data. Dit is het fysieke boek. Lees dit boek.” En ga er daarna over discussiëren. “Hoe denk jij erover? Wat denk jij dat ze daarmee bedoelen? Wat denk jij dat er gebeurd is? Hebben zij dit deel van de agenda vervuld?” En de meeste mensen zullen zeggen: “ja”. Wel, hier is hoe ze het gedaan hebben. Het bewijs is beschikbaar. Maar kennis is verspreid.
Dat is ook de reden dat er vanaf de jaren ’70 tv’s geplaatst worden in ruimten waar mensen normaal gesproken met elkaar communiceren, zoals cafés en restaurants, de cafés in Europa. Iedereen sprak en bediscussieerde alles. De tv’s zijn er allemaal met een reden geplaatst. En nu is iedereen gehypnotiseerd, door sport of harde muziek, je kunt niet meer communiceren. Het werd door de regering gepromoot. Want de regeringen verleenden de vergunningen voor al de grote caféketens in heel Europa. Dit zijn in werkelijkheid doelbewuste pogingen, niets gebeurt zonder reden. Waarom? De klanten waren niet aan het klagen. Mensen gingen gewoon het café rond en luisterden naar de gesprekken en je bleef staan bij het gesprek dat je leuk vond. Waarom was het zo belangrijk om communicatie te vernietigen? Het is omdat het je belangrijkste propagandamiddel is. Het stopt communicatie tussen mensen, zelfs in een kamer. Is het je opgevallen dat ze zelfs het nieuws, als het voorgelezen is, niet eens met elkaar bespreken? Ze zijn allebei gedownload met de meningen. Je hoeft niet te vragen wat hun mening is, het zal dezelfde zijn als die waarmee jij gedownload bent. Door de deskundige gegeven.
We moeten dus terug naar het communiceren en met elkaar gaan communiceren. En bewijs vinden. Kennis is verspreid. Kennis is macht en daarom is kennis verspreid in duizenden boeken. Maar als je deze leeskringen kunt opstarten en met andere leeskringen kunt communiceren, via het internet, kun je de feitelijke data samenbrengen zodat je het aan het publiek kunt presenteren en er meer leden zullen komen. Alleen kennis en de wil om deze kennis te gebruiken zal de plannen, die openlijk door de elite aan de top voor ons gemaakt en aangekondigd zijn, afbuigen.
Het betrokken zijn in een gemeenschap heeft het probleem dat het een tweesnijdend zwaard kan zijn. Het communitarianisme bijvoorbeeld, het is een term die het eerst door Bush gebruikt werd toen hij over de komende collectivistische samenleving sprak. De Verenigde Naties heeft ons allemaal in gemeenschappen ingedeeld. Het wordt via de lokale tv gepromoot. Zelfs Sudbury hier heeft “Jouw gemeenschap, dit is jouw lokale gemeenschap, wees betrokken in je gemeenschap”. Het is een politiek correcte gemeenschap waarover zij spreken, dat is het probleem. De regering heeft de samenleving gepenetreerd en veranderd, verstoord en veranderd via de gemeenschappen. Niet alleen met tv, die zeker de geest van de gemeenschap gedood heeft.
De intentie van de regering - dit is ook de manier waarop misbruikers werken. Misbruikers gebruiken dezelfde techniek want de misbruiker wil macht over het slachtoffer. De misbruiker komt in eerste instantie om te helpen bij de problemen van de slachtoffers. Vaak zijn de problemen het directe gevolg van wat de misbruikers de slachtoffers aangedaan hebben. De regering kwam lang geleden met de bijstand bijvoorbeeld, in alle landen op hetzelfde moment. Eerst hielpen families elkaar uit de brand, je had geen bijstand nodig. Families hielpen elkaar. Nu, de familie is nog steeds de kleinste kern van een stam. Maar toen kwam de regering met werkloosheidsverzekeringen (waar je voor betaald hebt want niets is gratis). En stapsgewijs in de tijd hoorde ik mensen, als iemand zijn baan kwijtraakte of een tijdje ziek werd en niet kon werken, zelfs tegen hun eigen familieleden zeggen: “Ga maar naar de bijstand, daar zijn ze voor”. Er zijn sociale diensten die daarvoor zorgdragen. Tot aan vandaag, we zijn in slechte staat, waarin zelfs nabije familieleden elkaar niet meer helpen. Zij verwachten dat de regering – de regering is de misbruiker – dat doet. En zij stoppen met elkaar te helpen.
We moeten beginnen het recht om andere mensen te helpen terug te eisen. Je kunt het persoonlijk doen met mensen die je kent. Ga tegen het mandaat van de regering in. Want het mandaat van de regering is controle over het slachtoffer, niet om de slachtoffers te helpen. De mensen die tot de bijstand veroordeeld zijn, worden beheerst door overheidsdiensten en sociaalwerkers. Dat is wat Huxley zei: “Zij hebben hun overlevingsmechanismen niet nodig omdat de staat al hun beslissingen voor hen neemt”. Russell zei hetzelfde. Ze zeggen dat zij je komen helpen en in plaats daarvan word je overgenomen en moet je hen en hun systeem gehoorzamen.
Hier sta je tegenover, een geplande oorlogsstrategie om mensen afhankelijk te maken van overheidsdiensten, niet van hun families, niet van hun broers en zussen, vaders en moeders, maar van de staat zelf. We moeten dat tegengaan en weer betrokken raken bij de levens van de mensen om ons heen en onze echte, eigen gemeenschappen hebben. Het maakt niet uit of er maar vijf mensen in een gemeenschap zitten, dat is je eigen kleine gemeenschap waarin je allemaal iets gemeen hebt. Wat het werkelijk is, is het vergaren van kennis voor het zelfbehoud van jezelf en de anderen om je heen voor de toekomst.
Vertaling: Hensel, juni 2011
LINKS NAAR VIDEO, IN 4 DELEN OP YOUTUBE, THE ALEX JONES CHANNEL:
Alan Watt: Shock And Awe - The Manipulation Of The
Human Psyche 1/4
ANDERE NUTTIGE LINKS:
20 november 2008 |